W poprzedniej części artykułu omówiliśmy naturalne metody suszenie drewna, jakie wykorzystuję się w przemyśle tartacznym. Zajrzyj tam, ponieważ opisaliśmy też proces suszenia oraz to, dlaczego jest to niezbędne. Dziś druga część tekstu, w której możesz przeczytać o suszeniu drewna w różnego typu suszarkach. Zapraszamy do lektury.
Suszenie przy użyciu specjalnych suszarek do drewna nazywane się suszeniem sztucznym. Jest to najczęściej zautomatyzowany proces, który prowadzi do szybkiego osiągnięcia pożądanego stopnia wilgotności drewna, tak by nie odkształciło się. Najpopularniejsze suszarki do drewna wykorzystują cyrkulację powietrza:
Niezależnie od modelu suszarki, cały proces suszenia obejmuje 5 kroków
W tym typie suszarki wtłoczone powietrze miesza się z tym, które już jest w niej ogrzane, a w następnej kolejności przepływa ono między elementami drewna. Elementy dążąc do równowagi higroskopijnej "oddają" nadmiar wilgoci do przepływającego powietrza.
Wszystko jest prowadzone według wytycznych programu komputerowego, co pozwoliło na automatyzację procesu. Specjalne czujniki na bieżąco monitorują zarówno wilgotność drewna, jak i szybkość suszenia, ponieważ czas przebywania w suszarni dopasowuje się do gatunku drzewa, co z kolei pozwala uniknąć pęknięć.
W tego typu suszarce drewno należy ułożyć w specjalny sposób na paletach lub wózkach szynowych, a drzwi komory zamyka. Cały przebieg suszenia nadzoruje suszarnik lub specjalnie napisany program komputerowy. Do komory wprowadzane się powietrze, o regulowanej temperaturze i wilgotności uzależnionej od etapu suszenia. Powietrze, którym poruszają specjalne wentylatory, przenosi ciepło od grzejnika do drewna i przejmuje parę wodną z powierzchni elementów. Pomiędzy typami suszarek występują różnice w technologii, pojemności lub kosztach eksploatacji czy łatwości obsługi.
W tym urządzeniu drewno jest ogrzewa się poprzez krążące powietrze, które nie miesza się z otoczeniem. Suszarki kondensacyjne nie posiadają kominków wentylacyjnych, a mają w swoim wyposażeniu agregat chłodniczy, w którym chłodzone jest wilgotne powietrze, a para wodna jest skraplana. Suszące powietrze nagrzewa się do 45 st., a następnie kieruje się je do obiegu. Tego typu suszarki szczególnie poleca się do drewna trudno schnącego jak buk czy dąb, a także do suszenia grubego drewna iglastego.
Minusem tego typu rozwiązania jest to, że suszenie trwa dłużej. Drugą wadą jest istniejące ryzyko, że drzewo może zainfekować się grzybem.
Tutaj proces suszenia jest podobny do tego, jaki zachodzi w suszarkach komorowych. Powietrze nagrzewa się tutaj poprzez tarcie powietrza od specjalnie do tego celu zaprojektowany wirnik. Tych suszarek nie używa się w Europie.
Suszące się drewno przemieszcza się co pewien czas w tunelu nagrzanym do 65 st. Nagrzane powietrze porusza się w kierunku przeciwnym. Ten proces wykorzystuje się do suszenia gatunków iglastych i pozwala na uzyskanie wilgotności do 12%.
Drewno umieszcza się w komorach próżniowych, gdzie wilgoć szybciej odparowuje. Używane do szybkiego suszenia twardych gatunków.
Drewno układa się na izolowanym elektrycznie wózku w autoklawie. Po jego obu stronach znajdują się elektrody zasilane prądem o niewielkim częstotliwości oraz podłączona pompa próżniowa do wyprowadzania pary wodnej. Proces przebiega szybko, co pozwala uniknąć pęknięć. Używana do suszenia brzozy czy wiązu, rzadziej do gatunków trudno schnących.
Przeczytaj także:
Jak wygląda suszenie drewna? (madar-palety.pl)
Jak przechowywać drewno opałowe? (madar-palety.pl)
Kim jest tartacznik? (madar-palety.pl)
Obecnie współczesne tartaki produkują zarówno drewno konstrukcyjne, jak i tzw. tarcicę. Każdy produkt powstaje z dokładnie i precyzyjnie wyselekcjonowanego surowca, a następnie muszę przejść obróbkę. Każdy z elementów musi każdorazowo przejść przez proces suszenia. Suszenie jest bardzo ważnym aspektem obróbki drewna. Niewłaściwie wysuszone drewno będzie mieć negatywny wpływ na konstrukcję z niego wykonaną. Materiał nie powinien być zarówno zbyt wilgotny, jak i zbyt suchy. Z poniższego artykułu dowiesz się jakie metody są obecnie stosowane w tartakach.
Od razu po ścięciu drewno ma dużą wilgotność. Wilgoć w drewnie bierze się z naturalnych soków, jakie występują w nim podczas procesu wegetacji. Drugim źródłem może być woda, którą drewno nasiąka już po ścięciu, np. podczas deszczu. Wilgotne drewno nie nadaje się ani na opał, ani do tworzenia konstrukcji. Należy więc je wysuszyć, nawet gdy pozornie wydaje się ono już suche, gdy je dotykamy. Wilgotne drewno podatne jest na:
Można więc śmiało stwierdzić, że suszenie jest procesem niezbędnym i poprawia jakość obróbki drewna, a także podwyższa jego właściwości mechaniczne.
Najogólniej rzecz biorąc, suszenie drewna polega na przemieszczaniu się wilgoci zawartej w drewnie z wewnątrz do warstw leżących zewnętrznie i powierzchniowo, skąd odparowuje. Można ten proces podzielić na 4 etapy.
Można wyróżnić 3 metody suszenia drewna. Naturalną, a także dwie sztuczne.
Naturalna, czyli w szaplach. Jest to suszenie polegające na ułożeniu drewna na wolnym powietrzu.
Sztuczna, czyli z wykorzystaniem komór.
Jak można się łatwo domyślić, naturalny sposób suszenia drewna wymaga czasu. Proces ten może trwać od 6, aż do nawet 24 miesięcy. Dlatego też coraz popularniejsze jest stosowanie komór, które znacznie tez proces skracają, co daje korzyści ekonomiczne.
Naturalny proces suszenie drewna następuje poprzez ruch powietrza, w czasie suchych, ciepłych i wietrznych dni. Dzięki temu materiał osiąga pożądania wilgotność ok. 15%. Bardzo ważny jest tutaj sposób ułożenia drewna, w taki sposób, by powietrze miało dostęp do materiału z każdej strony, co sprawi, że suszenie będzie bardziej efektywne. W taki sposób układa się właśnie sztaple.
Należy się poświęcić uwagę na wybór samego miejsca składowania drewna. Musi ono mieć suche i dobrze wypoziomowane podłoże, a szaple powinny być układane ok. 50 cm nad ziemią. Drewno nie powinno też być ułożone w miejscu nieosłoniętym od bezpośredniego słońca i deszczu. Doskonale sprawdzają się w takich sytuacjach np. otwarte hale.
Proces naturalnego suszenia drewna w naszym klimacie trwa:
Choć naturalne suszenie to sposób stosowany od wieków, to nie jest to metoda pozbawiona wad. Głównymi minusami tego typu procesu jest degradacja materiału. Kolejnym powodem tego, że jest coraz rzadziej wybieraną metodą, są czynniki ekonomiczne.
Bardzo często suszenie naturalne traktowane jest jako wstępne, przed suszeniem sztucznym, które zostanie omówione w następnym artykule.
Przeczytaj także:
Jak przechowywać drewno opałowe? (madar-palety.pl)
Kim jest tartacznik? (madar-palety.pl)
Co znajdziesz w tartaku? (madar-palety.pl)
Czym jest tarcica? A kim jest tytułowy tartacznik? Co można określić mianem tartaku, a także czym różni się deska od listwy? Tego wszystkiego dowiesz się z poniższego artykułu, w którym możesz zapoznać się nieco z terminologią branży tartacznej.
Choć teoretycznie powinno być to jasne, to jednak zacznijmy od samego początku. Mianowicie od wyjaśnienia czym dokładnie jest tartak. Najogólniej rzecz ujmując, tartak zajmuje się obróbką drewna w stanie surowym. Drzewo ścinane w lasach, przewozi się specjalnymi samochodami do tartaku, gdzie pracownicy przerabiają je na tarcicę. Czym jest tarcica, wyjaśnimy później. Nazwa "tartak" pochodzi od procesu technologicznego – tarcia, czyli przecierania, rozpiłowywania drewna za pomocą specjalnych maszyn. Nieco więcej na temat tego, jakie to urządzenia możesz przeczytać tutaj.
No więc tutaj pojawia się pytanie: Kim jest właściwie ten tartacznik? Otóż nie jest to nikt inny jak pracownik tartaku. Jest to zawód o charakterze produkcyjnym i usługowym. Można powiedzieć, że celem pracy tartacznika jest wykorzystanie zasobów surowca, jakim jest drewno do produkcji odpowiedniej jakości materiałów. Są to materiały zarówno budowlane, jak i stolarki wykończeniowej, ogrodowej oraz części meblarskich. Efektem pracy tartacznika jest tarcica.
Pora więc wyjaśnić czym jest ta tajemnicza tarcica. Otóż tarcica, mówiąc najprościej, jest to produkt, który powstaje na skutek podłużnego przepiłowania drzewa. Do tego celu wykorzystuje się różnego rodzaju piły i traki pionowe lub taśmowe. Tarcicę najczęściej wykorzystuje się jako surowiec w budownictwie jako tworzywo budowlane lub konstrukcyjne.
Drzewo można przecinać pojedynczo lub grupowo. Druga metoda jest dużo wydajniejsza niż przecinanie taśmowe. Istotne w tym sposobie jest
Tarcicę można podzielić ze względu na kilka kryteriów. Może to być stopień obróbki, grubość przekroju poprzecznego, a także rodzaj drewna.
Podział ze względu na stopień obróbki drewna:
-tarcica nieobrzynana – uzyskuje się ją na skutek pojedynczego przetarcia. To oznacza, że obróbce poddane zostały jedynie dwie wewnętrzne powierzchnie materiału, a krawędzie boczne pozostały surowe.
-tarcica obrzynana – jest to produkt uzyskany na skutek przetarcia dwukrotnego struktury drewna lub tzw. Przetarcia na ostro. Oznacza to, że obróbce poddane zostały cztery płaszczyzny drewna, a także krawędzie czoła.
Podział ze względu na wymiar (grubość) tarcic:
-deska – jej grubość wynosi 19 – 45 mm, a szerokość 75 – 250 mm;
-bal – jego grubość to 50 – 100 mm, a szerokość 100 – 250 mm;
-listwa – przekrój poprzeczny waha się od 12/24 do 29/70 mm;
-łata – wymiary jej przekroju poprzecznego oscylują w granicach od 38/63 do 75/140 mm;
-krawędziak – jego przekrój waha się od 100/100 do 175/175 mm;
-belka – jej przekrój rozpoczyna się od 200/200 i wynosi maksymalnie 275/275 mm.
Ostatnim z podziałów, jaki stosuje wielu producentów drewna, klasyfikuje tarcice ze względu na rodzaj drewna, z jakiego zostały wykonane.
Podział ze względu na rodzaj drewna:
-sosnowa
-bukowa
-świerkowa
-dębowa
-brzozowa
Proces przygotowania drewna nie kończy się na obróbce i powstaniu tarcicy. Aby tarcica mogła stać się drewnem na meble ogrodowe bądź materiałem budowalnym musi zostać poddane procesowi suszenia. Do tego właśnie służy suszarnia do drewna. Wilgotność ma duży wpływ na to, jak zachowa się drewno w trakcie obróbki. Sama metoda suszenia oraz wszelkie parametry muszą być dobrane odpowiednio do rodzaju materiału, a także jego przeznaczenia. Dzięki procesowi suszenia drewno staje się bardziej odporne na czynniki mechaniczne i biologiczne.
W trakcie całego suszenia tarcicę układa się na specjalnie do tego celu przygotowanych sztaplach. Sztaple to deski podtrzymujące o grubości 25mm. Sam proces suszenia odbywa się na świeżym powietrzu lub w specjalnym wentylowanym pomieszczeniu. Aby sztaple nie poddawały się wilgoci z podłoża, są często układanie na specjalnych betonowych blokach.
Dopiero w taki sposób przygotowany materiał może być przesłany do sprzedaży i wykorzystany. Właściwy proces obróbki i suszenia gwarantują, że drewno na budowę czy do stolarni trafi w najlepszej możliwej kondycji.
Przeczytaj także:
Drewniane podłogi – wady i zalety (madar-palety.pl)
Frezarka do drewna. Jak jej używać i jak wybrać najlepszą? (madar-palety.pl)
Trociny i do czego je użyć w domu (madar-palety.pl)
Jak wygląda tartak od środka i jakie pomieszczenia tam znajdziemy? Co znajdziesz w tartaku? Co dokładnie znajduje się w hali tartacznej? Jak wygląda droga drewna, które przyjedzie do tartaku, zanim znajdzie się w naszym domu pod postacią gotowych desek? Na te pytania odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule.
Tartak jak każdy rodzaj przedsiębiorstwa ma swoje charakterystyczne miejsca i pomieszczenia, których nie znajdziesz w żadnym innym rodzaju biznesu. Najogólniej w tartaku, np. takim jak Tartak Madar można wyróżnić:
Jest to pierwsze z omawianych miejsc z dwóch względów. Po pierwsze jest to najważniejsza część tartaku. Po drugie to właśnie na plac surowca trafia drewno przywiezione zaraz po wycince. Dlatego też plac zdecydowanie musi być duży, tak by bez najmniejszego problemu mogło zmieścić odpowiednią ilość drewna, które będzie przerabiane w tartaku. Każde przedsiębiorstwo ma swoją wydajność i na podstawie złożonych zamówień, a także doświadczenia w biznesie, pracownicy wiedzą doskonale jaką ilość drewna mogą zmieścić. Bardzo istotnym aspektem przy urządzaniu placu surowca jest dobre połączenie z drogami. Pozwala to na sprawny transport drewna, a także jego rozładowanie.
Kolejnym miejsce, gdzie trafia drewno jest hala tarciczna. Właśnie tam tnie się drzewo. I dokładnie w tym miejscu znajdują się wszystkie maszyny, służące do obróbki drewna. W skrócie ich działanie polega na zdjęciu kory z pnia drzewa, a potem rozcięcie go i zrobienie desek. Bardzo ważną rzeczą, o którą należy bezwzględnie zadbać, jest to, by hala była zadaszona. Dzięki temu zarówno maszyny, jak i surowiec nie są narażone na opady i inne zjawiska atmosferyczne. Kolejną niezwykle istotną kwestią jest doskonała wentylacja. W trakcie pracy maszyn wytwarzają się dużej ilości trocin, a także pyłu i kurzu. Przebywanie w takich warunkach bez odpowiedniej wentylacji mogłoby wiązać się z powstawaniem poważnych chorób dróg oddechowych.
Skład tarcicy to ostatnie miejsce przebywania drewna. Tam trafiają obrobione już, gotowe elementy, które właśnie zwane są tarcicą. Plac ten musi być oczywiście odpowiednio duży, tak by bez problemu pomieścić odpowiednie ilości materiału. Konieczne jest także zadaszenie składu, co ochroni przygotowane drewno na dom wszystko przed opadami.
Oczywiste jest to, że nie ma tartaku bez maszyn, które będą obrabiać drewno. Jakie więc maszyny można znaleźć w doskonale wyposażonym przedsiębiorstwie?
Jednymi z najczęściej używanych maszyn w tartaku są pilarki tarczowe. Wśród nich można znaleźć traki, których głównym zadaniem jest cięcie wzdłuż kłód. Ich zaletą jest to, że mogą ciąć pod różnymi kątami, zależnie od potrzeby. Kolejnym rodzajem maszyn są przecinarki, czyli pilarki tarczowe do przecinania drewna okrągłego w poprzek. W tartaku znajdują się też pilarki formatowe do pryzm, które umożliwiają ich cięcie poprzeczne. Dobrym sposobem na usprawnienie pracy jest także zaopatrzenie w wielopiły.
Inną grupą maszyn, w jakie zaopatruje się tartak, są obracarki i wyciągarki do drewna. Obracarki stosuje się głównie przy trakach tarczowych. Ich zadanie to, jak sama nazwa wskazuje, obracanie drzewa wokół jego własnej osi. Robi się to w tym celu, by zoptymalizować jego położenie względem pił tarczowych. Obracarki różnię się np. maksymalną dopuszczalną długością kłody. Wyciągarki natomiast dłużą do wyciągania z traka oflisów (są to jedne z wad obrobionego drewna, które są dopuszczalne i nie wpływają negatywne na wytrzymałość mechaniczną) i oddzielania ich od pryzmy. Bardzo ważne jest, by wyciągarka byłą wytrzymała.
Jakie jeszcze maszyny do obróbki drewna mogą być przydatne w tartaku? Tutaj mogą się znaleźć oflisarki, cyklony, frezarki, obrzynarki, klockarki, odtrzarki, formatówki, rębaki, odciągi, czy separatory.
Mówiąc o maszynach, nie można zapomnieć o różnego rodzaju piłach. Zarówno tych do cięcia podłużnego, jak i poprzecznego. Dobrze jest też zaopatrzyć swój tartak w sita i stoły.
Mówiąc o maszynach, należy pamiętać, że ich obsługa wiąże się z dużym niebezpieczeństwem. Trzeba bezwzględnie zachować dużą ostrożność przy ich używaniu. Warto też zadbać o prawidłowe naostrzenie noży, co usprawni pracę, a także zmniejszy ilość odpadów.
Wyposażając tartak, nie można zapomnieć o różnego typu elementach, zapewniających lepszy poziom bezpieczeństwa. Tartak bez wątpienia jest miejscem szczególnie narażonym na ryzyko, zwłaszcza te dotyczące pożarów. W tym wypadku niezbędne jest zaopatrzenie swojej hali tartacznej w bramy przeciwpożarowe, które jednocześnie będą szybkobieżne. Zapewnią one odpowiedni poziom bezpieczeństwa, a przy tym będą niezwykle wygodne w użytkowaniu dzięki zautomatyzowanemu działaniu.
Przeczytaj także:
Drewniane podłogi – wady i zalety (madar-palety.pl)
Frezarka do drewna. Jak jej używać i jak wybrać najlepszą? (madar-palety.pl)
Trociny i do czego je użyć w domu (madar-palety.pl)
Jeśli hobbystycznie zajmujesz się obróbką drewna, z pewnością masz pokaźny zapas trocin. Rozdrobnienie to też doskonały sposób na pozbycie się gałęzi drzewek po przycięciu ich. Czy trociny musisz wyrzucać? W jaki sposób możesz je zagospodarować w swoim gospodarstwie domowym? Tego wszystkiego dowiesz się z poniższego artykuł.
Trociny to wiórki będące odpadem powstającym w wyniku obróbki drewna. Powstają w wyniku cięcia, strugania czy toczenia materiału. Kiedyś były stosowane jako materiał wypełniający w tzw. polepie. Polep natomiast to warstwa izolacyjna, w której materiałem wiążącym była glina, a wypełnieniem wymienione już wcześniej trociny, żużel lub sieczka. Dziś można więc śmiało uznać, że odpadek równa się śmieć. Jak się jednak okazuje, obecnie trociny możesz z powodzeniem dość szeroko wykorzystać w gospodarstwach domowych.
Dziś są materiałem bardzo często wykorzystywanym do ogrzewania. Dzieje się to na 3 sposoby:
Trociny doskonale sprawdzą się jako materiał do nawożenia gleby. Dzięki nim gleba zyska próchnicę, jednak konieczne jest dostarczenie azotu, który jest niezbędny do procesu rozkładu. Wiórki przesyp zatem preparatami zawierającymi azot. Są to między innymi obornik, saletra amonowa, mocznik czy skoszona trawa.
Dalsze postępowanie jest uzależnione od pochodzenia trocin – inaczej zastosujesz te z drzew iglastych, a inaczej te z liściastych. W przypadku tych pierwszych kompostowanie jest zalecane, ale nie niezbędne. Nawóz pochodzący z drzew liściastych należy przetrzymać przez okres co najmniej 4 miesięcy.
Gotowy nawóz używamy w ilości ok. 10 l na 1 m² i przekopuje ziemię. Prace należy przeprowadzić jesienią.
Ważne jest, by przygotowywać nawóz tylko ze zdrowych drzew. Trociny z roślin, dotkniętych chorobą mogą stanowić źródło zakażenia Twojego ogródka. Takie trociny należy odseparować i przetrzymywać w oddzielnym miejscu.
Trociny doskonale sprawdzą się też w Twojej domowej wędzarni. Jeśli lubisz przygotowywać własnoręczne wędliny i wyroby wędzarnicze, nie wyrzucaj trocin, tylko przechowaj je właśnie na taką okazję. W zależności od typu wędzarni do kawałków drewna możesz dodać właśnie wcześniej wspomniane trociny czy zrębki.
Do przygotowywania mięsa stosuje się drewno z drzew owocowych i liściastych, a w zależności od użytego gatunku można uzyskać różny smak i zapach gotowego produktu. Przykładowo wiśnia daje łagodny dym i gorzkawy owocowy posmak, który idealnie nadaje się do drobiu, podobnie jak jabłoń, która da łagodny dym i lekko słodki owocowy posmak. Do drobiu, ale też do ryb doskonale pasuje drewno z winorośli, najlepiej grubej i dobrze wyschniętej, które da wyraźny owocowy smak. Jesion nada wędzonkom barwę złotą i ostry posmak, który świetnie będzie się komponował z dziczyzną.
Wiórki poza wyżej wymienionymi zastosowaniami, możesz użyć na jeszcze kilka sposobów.
Wyścielenie klatki z gryzoniami. Masz chomika lub myszki? Trociny doskonale sprawdzą się jako wyściółka w ich klatkach. Musisz tylko dokładnie oczyścić je z pyłu, który może małe zwierzątka uczulać.
Wypełnienie worka treningowego. Domowy sposób na worek treningowy to wypełnienie go piaskiem i trocinami w proporcji 40% piasku i 60% trocin. Należy tylko wcześniej zadbać, by trociny były pozbawione większych kawałków, które mogą przerwać skórzany worek.
Najbardziej nietypowe zastosowanie to dodatek do farby do malowania ścian. Wymieszane z farbą mogą stanowić ciekawy i nietypowy element dekoracyjny. Warto tylko wcześniej wypróbować farbę na niewielkim kawałku ściany.
Jak widać, trociny nie są tylko resztą, ale mogą doskonale wykorzystane w Twoim gospodarstwie domowym. Jeśli nie zajmujesz się obróbką drewna, możesz wybrać się do tartaku, np. Madar, gdzie z pewnością zaopatrzysz się w potrzebną Ci ilość trocin.
Zobacz także:
Rozwiązania, które można wykorzystać za pomocą pelletu (madar-palety.pl)
Drewniane paski dekoracyjne czyli Lamel (madar-palety.pl)
Paleta jednorazowa to paleta drewniana, która nie podlega zwrotowi (madar-palety.pl)
Bardzo ważnym zagadnieniem dla branży budowlanej, meblarskiej i stolarskiej, ale i papierniczej jest wybór tarcicy. Akurat w przypadku tej ostatniej przyjmowany jest też produkt niżej jakości, ale pierwsze trzy bazują na tarcicy najwyższej jakości. Czym jest tarcica i jakie ma zastosowanie. Jaką tarcicę wybrać? Tego wszystkiego dowiecie się z naszego poradnika. Podpowiemy też, gdzie znajdziecie najlepszą tarcicę.
Osoby niezwiązane z pracą w tartaku zastanawiają się, czym jest tarcica. Jak wytłumaczyć tę kwestię laikowi? Jest to oczywiście produkt drzewny, otrzymywany na skutek rozpiłowania podłużnego drewna okrągłego. Oznacza to przetarcie drewna piłami równolegle do jego podłużnej osi. Pojęcie tarcicy można zatem rozumieć jako deski, które powstają w wyniku przecięcia kłody na pilarce, co prowadzi do uzyskania elementów o odpowiednich parametrach. Warto wiedzieć, że produkowana jest w sześciu podstawowych długościach: 19, 22, 25, 28, 32 oraz 50 mm. Deski o grubości od 19 do 25 mm są używane do budowy dachów, opakowań, palet, a także szalunków. Grubsza tarcica 32-50 mm sprawdza się na tarasy, do budowy podestów, czy też rusztowań. Tarcica jest drewnem surowym, niezaimpregnowanym, dlatego wymaga odpowiedniego przechowywania.
Podział materiałów tartacznych jest wykonywany ze względu na grubość danego elementu oraz średnicę jego przekroju.
Ze względu na grubość tarcicy wyróżniamy:
Ze względu na średnicę przekroju poprzecznego wyróżniamy:
Kolejny podział dotyczy stopnia obróbki tarcicy. Zatem wyróżniamy:
Tarcica budowlana to zarówno tarcica liściasta, jak i iglasta. Ta pierwsza wykorzystywana jest przy pracach stolarskich i meblarskich. Z kolei tarcica iglasta wykorzystuje się chociażby do budowy więźby dachowej. W tym przypadku tarcica musi być dobrze wysuszona. Proces suszenia jest kluczowy dla uzyskania materiału wysokiej klasy. Suszenie odbywa się w suszarkach konwekcyjnych lub tunelowych. Większość tartaków, np. tartak Madar, posiada suszarki, które programowane są komputerowo. Dzięki temu drewno może wysychać równomiernie i nie pojawiają się pęknięcia czy odkształcenia surowca. Tarcica sucha musi osiągnąć wilgotność od 8-12%. Najwyższej jakości tarcica stosowana jest także do wyrobu stolarki okiennej i drzwiowej. Niższej jakości tarcica, a więc mokra, jest wykorzystywana przez przemysł papierniczy. Zatem absolutnie surowiec się nie marnuje. Tarcica iglasta wykorzystywana jest także do produkcji palet przemysłowych, o których więcej możesz dowiedzieć się tutaj.
Bardzo popularnym wyborem jest tarcica sosnowa. Wykorzystuje się ją chociażby do budowy więźby dachowej. Oczywiście musi być to tarcica sucha. Jest to także podstawowy budulec w przypadku stolarki okiennej i drzwiowej. Często używa się jej również do wykończenia podłóg. To właśnie z drewna sosnowego powstają bardzo wytrzymałe parkiety. Tarcica iglasta jest znana ze swej wytrzymałości, a także odporności na czynniki środowiskowe, dlatego tarcica sosnowa wykorzystywana jest w konstrukcjach budowlanych.
Wśród popularnych tarcic jest także tarcica dębowa. Jest ona droższa od tarcic iglastych, dlatego stosowana jest często do prac wykończeniowych wewnątrz budynków. Dobrze nadaje się do wykonywania konstrukcji schodów, a nawet balustrad czy poręczy. Drewno dębowe jako elegancki surowiec, ale też odporny na czynniki zewnętrzne wykorzystywane jest do produkcji mebli, zarówno tych do wnętrz, jak i ogrodowych. Oczywiście świetnie sprawdza się także do parkietów i podłóg, gdyż jest wysoce odporne na wilgoć. Z nieobrzynanej tarcicy dębowej mogą powstać ciekawe ławki ogrodowe i stoły. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat właściwego przechowywania tarcicy dębowej, a także średnich cen surowca mokrego i suchego za metr sześcienny, kliknij tutaj.
Popularna w wielu inwestycjach budowlanych jest także tarcica bukowa. Sięgają po nią zarówno inwestorzy prywatni, jak i firmy budowlane. Dobrze sprawdza się do prac wykończeniowych prowadzonych wewnątrz budynków. Podobnie jak tarcica dębowa, sprawdza się na drewniane podłogi.
Kolejnym przykładem surowca drzewnego jest tarcica modrzewiowa. Warto wiedzieć, że modrzew jest podatny na obróbkę, zarówno piłowanie jak i szlifowanie, a jego kora może stanowić 1/4 objętości drewna. Tarcica modrzewiowa sprawdza się do budowy altan, tarasów, domów z bali, parkietów, schodów, ogrodzeń, domków dla dzieci, drewnianych elewacji, a także okiennic.
Warto jeszcze wspomnieć surowiec jakim jest tarcica olchowa. Ze względu na wytrzymałość świetnie sprawdza się na stolarkę budowlaną. Ma wysoką odporność na wodę. Sprawdza się na meble, stelaże, celulozę, a nawet instrumenty muzyczne. Tarcica olchowa, która jest modyfikowana żywicą mocznikowo-formaldehydową ma zastosowanie w przemyśle okrętowym i jachtowym.