Pytanie jak dbać o drewniane meble zastanawia każdego posiadacza takiego wyposażenia domu. Drewno jest materiałem szlachetnym, dlatego więc wielu ludzi lubi drewniane meble. Są one nie tylko solidne, ale też mają ponadczasowy charakter i prezentują się wyjątkowo pięknie. Ponadto dom, w którym znajdziesz drewniane meble, wydaje się bardziej przytulny. Jednak o drewniane meble należy dbać w odpowiedni sposób, by mogły służyć przez wiele lat. W tym artykule podpowiemy Ci jak to zrobić.
Bardzo ważne jest, by już na etapie zakupu dobrze przemyśleć sprawę mebli. Powinny one być dobrej jakości. Zdecyduj się na sprawdzony sklep lub skorzystaj z usług stolarza. Doświadczony specjalista wykona je ręcznie, zadba o każdy szczegół i detal mebla, dzięki czemu zyskasz unikatowe wyposażenie swoich wnętrz. Jednak przede wszystkim wie on, jakie drewno sprawdzi się najlepiej. Fachowcy wiedzą, który okoliczny tartak będzie miał w swoim asortymencie wysokiej jakości materiały do zrobienia mebli. Dzięki temu posłużą Ci one przez wiele lat.
To, w jaki sposób będziesz czyścić swoje drewniane meble, jest uzależnione przede wszystkim od tego, czym zostały one zabezpieczone.
Meble woskowane – woskowane drewno sprawdza się najlepiej do wykonywania szafek lub komód. Jednak równocześnie wymagają one specjalnej pielęgnacji. Do ich czyszczenia używaj specjalnych preparatów, najlepiej takich, które zawierają w swoim składzie dodatek wosku, np. pszczelego. Po wywoskowaniu powierzchnię mebla należy wypolerować miękką szmatką. Do mebli woskowanych nie używaj wody. Może to zniszczyć meble, a także skutkować powstaniem plam.
Meble olejowane – w ostatnim czasie meble, które zostały wykonane z drewna olejowanego, cieszą się dość dużym zainteresowaniem. Jest to zapewne podyktowane ich ekologicznym charakterem. Główną zaletą tego typu impregnacji, jest fakt, że olej wnika w głąb mebla i zabezpiecza go od środka. Kolejnym atutem – tym razem jeśli chodzi o sprzątanie – jest to, że meble olejowane stają się antystatyczne, czyli nie przyciągają kurzu. Do utrzymania ich w czystości wystarczy więc lekko wilgotna ściereczka, którą przeciera się meble zgodnie z kierunkiem słojów. W pielęgnacji takich mebli unikaj silnych detergentów, gdyż uszkadzają one powierzchnię mebla. Należy też od razu wycierać wszystkie wylane płyny, gdyż mogą one tworzyć przebarwienia. Meble olejowane nie są też – co ważne – chronione przed promieniowaniem UV i wodą.
Meble lakierowane – przez wielu uznawane są za najłatwiejsze w pielęgnacji i utrzymaniu czystości. Sama impregnacja sprawia, że dany mebel jest pokryty zewnętrzną powłoką, mającą właściwości ochronne przed plamami oraz zabrudzeniami. Ważną informacją, zwłaszcza dla rodziców maluchów jest fakt, że lakier dobrze sprawdza się w domach, gdzie mieszkają małe dzieci. Gdy w trakcie zabaw maluszek pobrudzi meble jedzeniem lub piciem, a rodzic zauważy to dopiero po czasie – nic się nie stanie. Można je spokojnie wyczyścić bez ryzyka powstawania plam bądź przebarwień. Wystarczy przetrzeć je miękką szmatką z mikrofibry. Pamiętaj, by nie używać szorstkich gąbek – mogą one powodować zarysowania.
Uważaj na wysoką temperaturę
Jeśli decydujesz się na meble wykonane z drewna, musisz pamiętać o jednej z bardzo istotnych rzeczy. Planując umeblowanie umieść drewniane meble w odpowiedniej odległości od źródeł ciepła. Takie wyposażenie nie może stać bezpośrednio przy kaloryferze bądź kominku. Zbyt wysoka temperatura będzie miała negatywny wpływ na stan Twoich mebli. Jeśli w Twoim domu masz ogrzewanie podłogowe – drewniane meble ustaw na specjalnych podkładkach filcowych, które będą stanowiły barierę ochronną.
Uważaj na wodę
Pamiętaj, że drewno chłonie wilgoć. Z tego też powodu niezwykle ważne jest dbanie, by takie meble nie zostały zalane. Nie należy ich też myć zbyt obficie wodą, a w momencie wylania jakiegoś płynu szybko i dokładnie wytrzyj powierzchnię. Zwróć też uwagę na wilgotność powietrza. Optymalne warunki to 60% wilgotności i ok. 15-30°C.
Używaj podkładek pod kubki, talerze i filiżanki
Z pewnością każdemu zdarzyło się niejednokrotnie postawić gorący kubek bądź talerz bezpośrednio na stole lub komodzie. Jednak dla drewna jest to szczególnie niekorzystne. Pamiętaj o używaniu podkładek, dzięki czemu unikniesz plam i śladów, które są trudne do usunięcia.
Aby uniknąć przebarwień np. po rozlanym soku, pamiętaj, by wszystkie plamy usuwać jak najszybciej. Jeśli jednak nie uda Ci się wyczyścić mebla, możesz spróbować pokryć mebel kolorowym lakierem bądź woskiem.
Przeczytaj także:
Jak odświeżyć drewniane meble ogrodowe? (madar-palety.pl)
Drewniany blat kuchenny - wady i zalety (madar-palety.pl)
Jak wybrać siekierę? (madar-palety.pl)
Odświeżanie drewnianych mebli ogrodowych to jedna z wiosennych prac. Warto zabrać się za to przy wiosennych porządkach w naszym ogrodzie. Altany, płot czy meble, których nie używałeś przez kilka miesięcy zapewne nie prezentują się już tak świeżo jak we wcześniejszym sezonie. Kiedy i w jaki sposób odświeżyć drewniane meble ogrodowe? Odpowiedź znajdziesz w poniższym artykule.
Drewniane elementy czy ozdoby, które przez całą zimę były narażone na działanie czynniki zewnętrznych, wymagają na wiosnę nieco odświeżenia. Zarówno woda, jak i wahania temperatur sprawiają, że materiał ulega niszczeniu. Meble, które przechowujesz pod przykryciem czy pod zadaszeniem zapewne możesz odświeżać rzadziej niż co roku. Jednak je również musisz dokładnie przejrzeć i sprawdzić, czy i nimi nie powinieneś się zająć. Jeśli tylko powłoka nie jest naruszona i nie widzisz żadnych pęknięć to prace możesz odłożyć na przyszły rok. Jednak widoczne naruszenia ciągłości czy zmatowienia to znak, że należy zabrać się za to już dziś.
Pamiętaj, że prawidłowo zabezpieczone drewniane meble posłużą Ci w ogrodzie przez lata. Nie zapomnij też w trakcie kupowania drewna na meble wykonywane samodzielnie, znaleźć odpowiedni i dobry tartak.
Od razu powiemy, że nie ma jednego uniwersalnego środka, który będzie najlepszym wyborem w każdym przypadku. Niektóre środki mają szerokie zastosowanie, ale finalnie produkt musisz dobrać w zależności od tego, jaki efekt chcesz uzyskać. Drewniane meble można z powodzeniem zabezpieczyć olejem, jednak można użyć też lakierobejcy, co jednocześnie nada materiałowi kolor. Dodatkowo możesz zdecydować się na różny stopień połysku.
Sam proces odświeżania drewnianych mebli ogrodowych na wiosnę nie jest zbyt skomplikowaną operacją, a na to ile potrwa, mają wpływ różne czynniki. Jeśli nie chcesz zmieniać koloru swojego mebla, to możesz od razu nakładać nową powłokę. Jeśli jednak drewno jest bardzo zniszczone, ma dodatkowo nierówną powierzchnię, to przed nałożeniem nowej warstwy ochronnej należy starannie je oszlifować. W zależności od stanu drewna można ogólnie odświeżanie podzielić na:
Na początku meble należy dokładnie wyczyścić. Zapewne większość osób okrywa takie meble folią lub trzyma w garażu czy budynku gospodarczym przez okres zimy, przez co na wiosnę są całe w kurzu, a ponadto z pewnością noszą ślady użytkowania z poprzedniego sezonu letniego. Drewniane meble wstępnie można umyć przy użyciu ciepłej wody, do której dodaje się odrobinę mydła bądź inny delikatny środek czyszczący. Dodatki typu poduszki czy narzuty tekstylne wystarczy uprać w pralce lub użyć specjalnych preparatów, np. spray do prania na sucho.
Drewniane meble ogrodowe to dodatek, który prezentuje się niezwykle w naszych ogrodach i tarasach. Jednak, by ich wygląd cieszył nasze oczy, należy o nie dbać w szczególny sposób. Jeśli masz meble wykonane z takich materiałów jak sosna, świerk, dąb lub buk, musisz regularnie, najlepiej co 2-3 sezony szlifować, co pozwoli pozbyć się starej warstwy ochronnej. Następnie trzeba pomalować cały mebel specjalnym impregnatem, dzięki czemu drewno będzie ochronione przed warunkami zewnętrznymi. Kolejny punkt to pokrycie całego mebla lakierem zabezpieczającym lub lakierobejcą.
Meble ogrodowe wykonane z drewna egzotycznego są wyjściowo bardziej odporne na wszelkie czynniki atmosferyczne. Przez co wystarczy je olejować specjalnym olejem do drewna tekowego. Jednak najlepiej wykonywać to kilka razy w trakcie sezonu.
Co ważne, takie specjalne pielęgnowanie nie powinno być wykonywane tylko przy tych meblach, które wykonane są w całości z drewna. Zadbaj też o drewniane elementy konstrukcji, które zrobione zostały z różnych materiałów.
Jeśli decydujesz się na odświeżanie drewnianych mebli ogrodowych, to pamiętaj, że z nimi też możesz zaszaleć. Możesz tu wybierać kolory, struktury, przecierki czy okucia pozwolą ożywić nieco już opatrzone elementy. Dzięki temu niemal w każdym sezonie możesz cieszyć się innymi meblami. Pamiętaj tylko by odpowiednio dobrać preparaty, czy to woski, czy lakiery, których będziesz używać. Wybranie dobrych środków pozwoli Ci cieszyć się przez wiele sezonów Twoimi krzesłami czy ławkami.
Przeczytaj także:
Jak wybrać siekierę? (madar-palety.pl)
Jak kupować w tartaku? (madar-palety.pl)
Więźba dachowa prefabrykowana (madar-palety.pl)
Kupowanie w tartaku wydaje się banalnie prostą rzeczą – idziesz i kupujesz to, czego Ci potrzeba. Choć nie jest to nazbyt skomplikowana czynność, to warto pamiętać o kilku bardzo ważnych aspektach dotyczących tego, jak kupować w tartaku. Jakich? Stworzyliśmy tutaj krótką instrukcję, która pomoże Ci przejść przez etap zakupowy łatwo i bezproblemowo.
Na początku ustalmy, co możesz kupić w tartaku? Tartak MADAR ma w swojej ofercie bogaty asortyment wyrobów drewnianych.
Przede wszystkim mowa o tarcicy budowlanej. Właśnie z niej wykonuje się doskonałej jakości oka, drzwi, schody oraz meble. Wśród oferty są też różnego rodzaju deski. Do nich zaliczają się między innymi lamele drewniane, z których robi się między innymi podłogi o różnym wyglądzie, ale też trwałości. Mogą Ci też być potrzebne deski elewacyjne lub tarasowe.
W ofercie tartaku znajdziesz również podbitkę dachową, ale też kantówki, a także elementy, z których wykonuje się konstrukcję więźby dachowej. Warto dodać, że szkielet dachu należy wykonać z materiałów wysokiej jakości. Więcej na ten temat znajdziesz na naszym blogu.
W ofercie tartaku znajdziesz drewno o różnych wymiarach, docięte na zamówienie, co z pewnością zadowoli nawet najbardziej wymagających klientów. Pozwoli Ci to na bardziej precyzyjne zakupy i nabycie dokładnie takiej ilości materiałów, jakiej potrzebujesz. Zaoszczędzisz też czas, gdyż nie będą potrzebne żadne docinki.
Tartak MADAR może też wykonać dla Ciebie palety w różnych wymiarach. Tartak jest też w stanie wyprodukować każdy wymiar palety pod specjalne zamówienie klienta. Możesz także zamówić różne elementy o do palet w dowolnych wymiarach.
Jeśli już wiesz, co możesz kupić, zastanów się, gdzie możesz danego zakupu dokonać. Na początku rozejrzyj się w swojej okolicy. Najprawdopodobniej w promieniu kilkudziesięciu kilometrów znajdziesz przynajmniej kilka tartaków, które oferują to, czego potrzebujesz. Zadzwoń do każdego z nich wcześniej i we wstępnej rozmowie zorientuj się dokładnie w asortymencie, a także cenach. Dopytaj też, czy tartak oferuje transport. Dzięki temu oszczędzisz sobie dodatkowych problemów z organizacją i wynajęciem dodatkowego transportu.
Niezwykle istotną kwestią jest jakość oferowanego drewna. Spytaj znajomych, którzy korzystali z tego typu usługi. Może znasz okolicznego stolarza lub właściciela firmy budowlanej bądź dekarza. Takie osoby często współpracują z tartakami i mają duże doświadczenie w tej materii. Dzięki ich opinii łatwiej trafisz na dobre drewno, które będzie służyło Ci długi czas.
Kupowanie w tartaku nie jest tak oczywiste, jak może się wydawać. Nie ma tu procesu, gdzie wchodzisz, bierzesz towar i płacisz. Do tartaku najlepiej wybrać się z projektem, który będzie podstawą do obliczenia zapotrzebowania i złożenia zamówienia. Kilka kwestii, które należy dobrze przemyśleć to:
Jeśli kupujemy drewno na budowę, to dobrą praktyką jest zabieranie do tartaku ze sobą cieśli, który będzie zajmować się wykonywaniem konstrukcji z tego materiału. Specjalista wie doskonale jakiego drewna potrzebuje, a także precyzyjnie wyliczy potrzebną jego ilość. Nikt nie chce, by w trakcie pracy okazało się nagle, że brakuje kilku desek, czy elementów konstrukcyjnych. Cieśla fachowo oceni też jakość materiałów znajdujących się na składzie danego tartaku.
Samo zamówienie drewna powinno być wykonane z odpowiednim wyprzedzeniem, tak by drewno było na pewno dostępne c zasie, gdy go potrzebujemy. Nie opóźni to niepotrzebnie wykonywanych prac czy budowy. Zwłaszcza latem, kiedy jest wysoki sezon budowlany, materiał może nie być dostępny "od ręki".
Drugim aspektem jest zamówienie materiału na dzień, kiedy będzie ono używane lub tuż przed. Nie ma potrzeby martwić się o ewentualne składowanie i przechowywanie.
Ostatnia ważna sprawa to zamawianie z zapasem. Nawet jeśli coś zostanie, to z pewnością każdy będzie umiał spożytkować nadwyżkę. Drewno będzie przycinane, piłowane, fachowcy mówią więc o tym, by zamawiać ok. 10% więcej, niż wynosi realne zapotrzebowanie.
Przeczytaj także:
Więźba dachowa prefabrykowana (madar-palety.pl)
Więźba dachowa drewniana i jej elementy składowe (madar-palety.pl)
Więźba dachowa i jej rodzaje (madar-palety.pl)
Budowa domu to niezwykle stresujący moment w życiu wielu osób. Jednym z aspektów mających bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo domu jest więźba dachowa. W poniższym artykule zapoznasz się z pojęciem prefabrykowana więźba dachowa, a także przeczytasz, co dokładnie kryje się pod tym hasłem. Zapraszamy do lektury.
W poprzednich dwóch artykułach wyjaśnialiśmy to, czym jest więźba dachowa, a także, z czego składa się ona w wersji tradycyjnej. Te teksty znajdziesz na naszym blogu. Dla usystematyzowania przypomnimy tylko, że więźba dachowa, to niezwykle istotny element, który przenosi obciążenie dachu na konstrukcję domu. Sama więźba może mieć różne formy.
Coraz większą popularnością zaczynają cieszyć się w Polsce nie tylko prefabrykowane dachy, ale nawet całe konstrukcje domów. Co ważne w wielu przypadkach w żadnym wypadku nie ustępują one funkcjonalności standardowo stosowanym dotychczasowym rozwiązaniom. Co więcej, szereg zalet sprawia, że coraz szersze grono inwestorów decyduje się właśnie na ten sposób.
Prefabrykowana więźba dachowa powstaje na linii produkcyjnej i wykonuje się ją z drewna, które uprzednio odpowiednio się wysusza, co znacznie poprawia parametry techniczne.
Niewątpliwie atutem tego typu rozwiązania jest lekkość konstrukcji, a także możliwość szybkiego montażu niezależnie od panujących aktualnie warunków atmosferycznych. To ostatnie jest wyjątkowo uciążliwe w przypadku budowy konstrukcji więźby dachowej metodą tradycyjną.
Stanowią one element konstrukcyjny więźby dachowej prefabrykowanej składający się z kilku, a nawet kilkunastu desek połączonych w kształt trójkąta. Sam montaż takiej więźby dachowej odbywa się najczęściej przy wykorzystaniu przybijanych nakładek bądź specjalnych płytek posiadających stalowe ostre wypustki.
Wiązary kratowe stanowią doskonałe rozwiązanie dla inwestorów budujących domy z nieużytkowym poddaszem o dachu dwuspadowym. W przypadku takich rozwiązań zarówno łatwość montażu, jak i jego cena skłaniają ku właśnie temu typowi więźby.
Można oczywiście za pomocą wiązarów stworzyć dużo bardziej złożone i skomplikowane konstrukcje dachów, z czterospadowymi włącznie, a nawet z połaciami, które przenikają się ze sobą. Jest to jednak dość skomplikowane i pracochłonne, a co za tym, także i kosztowne.
Jak już wspomnieliśmy, cena może być niezwykle atrakcyjnym czynnikiem decyzyjnym. Jej niższa cena wynika między innymi z faktu, że wykorzystuje się mniej surowców. Wielu inwestorów jest też zdania, że prefabrykowana więźba dachowa pozwala na poddasze jedynie w formie niezagospodarowanej. Nie jest to jednak prawdą. Jeśli ktoś ma potrzebę, by tę przestrzeń zagospodarować i stworzyć tam np. pokoje lub składzik, można stworzyć konstrukcję, która to umożliwi. Może się to wiązać jedynie z nieco większą ceną.
Tę wątpliwość inwestorzy mają coraz częściej. Duża część z nich decydując się na budowę swojego domu, szuka rozwiązań, które pozwolą zaoszczędzić część nakładów finansowych. Dla takich osób więźba prefabrykowana może być doskonałym wyborem. Co ważne umożliwia ona lepsze zagospodarowanie przestrzeni i oszczędza czas. Jakościowo natomiast nie odbiega w żadnym wypadku więźbie dachowej w wersji tradycyjnej.
Teraz znając już zalety zarówno więźby tradycyjnej, jak i prefabrykowanej, możesz jako inwestor podjąć świadomą decyzję i wybrać to, co będzie dla Ciebie optymalnym rozwiązaniem.
Budowa domu to niezwykle stresujący moment w życiu wielu osób. Jednym z aspektów mających bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo domu jest więźba dachowa drewniana. W poniższym artykule przeczytasz jakie elementy wchodzą w skład więźby dachowej tradycyjnej, czyli tej wykonaniem z drewna. Zapraszamy do lektury.
W ostatnim tekście na naszym blogu poruszyliśmy temat więźby dachowej oraz jej rodzajów. Znajdziesz go tutaj. Szybko tylko przypomnimy, że więźba dachowa, to niezwykle istotny element, który przenosi obciążenie dachu na konstrukcję domu. Sama więźba może mieć różne formy.
Taka konstrukcja składa się z wielu elementów ciesielskich. Należy je nie tylko wykonać z materiału doskonałej jakości, ale też należy je precyzyjnie dociąć i zamontować we właściwy sposób. Od tego wszystkiego bowiem zależy stabilność i trwałość konstrukcji, a tym samym bezpieczeństwo mieszkańców domu.
Elementy składowe więźby dachowej tradycyjnej:
Często określana mianem płątwi stropowej. Jej zadaniem jest przenoszenie ciężaru na ściany nośne budynku. Mma przekrój kwadratu o boku ok 10-15 centymetrów, najczęściej wykonywana z kantówki sosnowej lub świerkowej.
Krokwie złączone parami tworzą szczyt dachu, czyli kalenicę. Najczęściej krokiew ma przekrój prostokątny, którego ramiona charakteryzują się stosunkiem 1:2. W przypadku niektórych dachów, ich konstrukcja wymaga zastosowania koszy i krokwi o większym przekroju.
Często bywa określana mianem krokwi koszowej. Dzieje się tak głównie dlatego, że krawężnica pełni rolkę krokwi, którą montuje się bezpośrednio na wypukłym załamaniu dachu, czyli na narożu.
Jej rolą w konstrukcji dachu jest łączenie ze sobą dwóch zespolonych krokwi. Jętka należy zamocować w połowie wysokości krokwi, ewentualnie w 1/3 jej długości patrząc od strony szczytowej. Wielu specjalistów nazywa jętki zamiennie podporą pośrednią, dzięki nim znacznie zwiększa się nośność danej krokwi. Dzięki nim można stworzyć stabilną konstrukcję szkieletową dla dachów, które osadzone są na ścianach nośnych mających rozpiętość do 11 metrów. Sam przekrój jętki jest podobny do przekroju krokwi choć można je też zmontować z cieńszych desek.
Warto też pamiętać, że więźba dachowa o konstrukcji jętkowej musi składać się z elementów mających precyzyjnie określoną sztywność.
Płatew to kolejny element składowy więźby dachowej. Jest to pozioma belka, która jest podparta umocowanymi w stropie słupkami. Na tym elemencie właśnie opierają się w połowie swojej długości krokwie. Płatew budowana jest z krawędziaków, które mają kwadratowy przekrój.
Inną możliwością jest użycie stalowych betel dwuteowników. To sprawdza się przy dachach stanowiących duże obciążenia.
Są to deski o grubości wahającej się pomiędzy 25, a 35 milimetrów. Mają za zadanie stabilnie spinać krokwie, znajdujące się w konstrukcjach płatwiowych. Jeśli ich połączenie jest stabilne i wykonane we właściwy sposób, zmniejszają do zera jakiekolwiek ryzyko związane z przemieszczaniem się i rozsuwaniem krokwi.
Kulawka to krokiew o dość niewielkiej długości. Jest też elementem, którego rolą w konstrukcji dachu jest łączenie krawężnic. Może też z powodzeniem stanowić stabilizację i połączenie między krokwiami koszowymi oraz murłatą.
Jak wszystkie wcześniej wymienione, tak też i ten element jest istotny przy poprawnym funkcjonowaniu więźby dachowej. Deski, które tworzą dźwigar, są często klejone ze sobą. Jednak najczęściej jest to element prefabrykowany, który łączony jest za pomocą stalowych łączników.
Miecze to belki, które w konstrukcji łączą ze sobą słupy i kleszcze. Ich rola to zmniejszenie rozpiętości łatwi, co sprawia, że całość więźby dachowej jest lepiej ustabilizowana.
Belki stanowiące miecze należy połączyć na skos.
W całej konstrukcji wiatrownica odpowiedzialna jest za wzmacniania i stabilizację więźby dachowej. Element tez łączy wszystkie wiązary z podłożem i dzięki wzmocnieniu struktury nośnej, sprawia, że jest bardziej odporna na działanie silnego wiatru,
Sama deska wykonana jest z drewna i mocuje się ją do krokwi od jej spodniej części.
Belka ta znajduje się bezpośrednio na stronie i jest dość charakterystyczna. Opierają się na niej słupy, które tworzą konstrukcję dachu. Istotne jest, by belka ta była masywna oraz niezwykle wytrzymała.
Przeczytaj także:
Więźba dachowa i jej rodzaje (madar-palety.pl)
Jak wygląda suszenie drewna w suszarkach (madar-palety.pl)
Jak wygląda suszenie drewna? (madar-palety.pl)
Budowa domu to niezwykle stresujący moment w życiu wielu osób. Jednym z aspektów mających bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo domu jest więźba dachowa. W poniższym artykule, a także kolejnym możesz przeczytać, jakie rodzaje więźby można spotkać na rynku. Zapraszamy do lektury pierwszego tekstu.
Decydując się na budowę domu, każdy inwestor musi dobrze przemyśleć, jak ma budynek wyglądać nie tylko pod względem rozplanowania pomieszczeń i ich funkcjonalności, ale też wybrać odpowiedniego architekta, który zaprojektuje budynek. Potem pozostaje wybór wykonawcy, a także często materiału, z którego dom powstanie. Niezwykle istotnym aspektem jest oczywiście konstrukcja dachu. Nie tylko wygląd, ale też wykończenie, co ma bezpośredni wpływ na konstrukcję ścian nośnych. Kolejnym aspektem do przemyślenia jest więźba dachowa, czyli element, który przenosi obciążenie dachu na konstrukcję domu. Sama więźba może mieć różne formy.
Jest to szkielet, na którym dekarze montują pokrycie dachowe. Główną jej rolą jest odpowiednie przeniesienie ciężaru całego pokrycia dachowego bezpośrednio na ściany nośne. Aby funkcja ta była dobrze spełniona, drewno użyte do budowy konstrukcji powinno być dobrze przygotowane.
Podstawą jest długotrwałe suszenie oraz odpowiednia, wielowarstwowa impregnacja drewna. Kolejny istotny aspekt to zabezpieczenie elementów więźby dachowej przed działaniem szkodników, ognia, a także pleśni, grzybów i innych niebezpiecznych czynników.
Najważniejszym elementem więźby jest wiązar dachowy będący zespoleniem kilku symetrycznie ułożonych względem siebie krokwi. Co istotne dachy o rozbudowanej strukturze mogą składać się z kilku wiązarów. Sama konstrukcja więźby jest zależna od rozmiaru budynku, spadzistości dachu, a także wykorzystywanego pokrycia oraz kilku innych czynników.
Pozostałe elementy składowe więźby dachowej omówimy w kolejnym artykule.
Sama więźba dachowa nie jest jednorodna, a jej budowa zależy od rodzaju. Można tu wyróżnić:
Uważana przez wielu architektów za najprostszą, a także najczęściej spotykaną. Jest tak dlatego, że jej podstawowym elementem nośnym jest para krokwi łącząca się za pomocą kalenicy. Para krokwi mogą mieć maksymalnie 4.5 metra długości, a same krokwie montuje się co 80-120 centymetrów.
Poszczególne krokwie mocuje się do belki ściągowej, która pełni rolę konstrukcji nośnej dla samego stropu. Trwałe i prawidłowe połączenie wszystkich elementów składowych więźby może dać pewność, że konstrukcja będzie stabilna przez lata. To z kolei gwarantuje bezpieczeństwo mieszkańców domu.
Tego typu więźba stosowana jest, gdy rozpiętość między krawędziami ścian zewnętrznych jest mniejsza niż 6 m. Nachylenie zewnętrznych płaszczyzn dachu natomiast powinno oscylować w okolicach 40 do 60 stopni.
Stosowana jest, gdy niemożliwe jest skorzystanie z więźby krokwiowej, czyli gdy rozpiętość między poszczególnymi ścianami zewnętrznymi jest większa niż 6 metrów. Gdyby w takim przypadku wykonawca chciał skorzystać z metody opartej o krokwie, musiałyby one mieć bardzo długie przekroje.
W metodzie jętkowej stosowane są specjalne pary krokwi, których rozpiętość sięga nawet do 11 metrów. Do ich wzmocnienia używa się jętek, czyli poziomych drewnianych elementów, które łączą krokwie ze sobą w połowie ich długości.
Więźba płatwiowo — kleszczowa jest najbardziej złożonym rodzajem więźby dachowej. Stosowana jest, gdy rozpiętość dachu jest większa niż 11 metrów, ale mniejsza niż 12 metrów. Do podpory krokwi oprócz murłat używa się jeszcze specjalnych krokwi, które podpiera się w połowie rozpiętości na płatwiach pośrednich. Do ich podporu z kolei stosuje się specjalne stojące słupki, które opierają się bezpośrednio na powierzchni stropu bądź też na płatwiach stropowych.
W tym rodzaju więźby dachowej można znaleźć także tak zwane kleszcze, które są podwójnymi belkami. Ich zadaniem jest łączenie ze sobą końców słupków i krokwi.
Więźba dachowa stosowana jest zwłaszcza w budownictwie domów jednorodzinnych, jak i wielorodzinnych, jednak częściej spotyka się ją w tym pierwszym. Najczęściej montowana jest, gdy spadzistość dachu jest duża i wynosi co najmniej 30 stopni.
Nie należy zapominać, że drewno używane do budowy konstrukcji więźby dachowej nie jest niezniszczalne. Według zaleceń należy wymienić je najpóźniej po około 30 latach od wybudowania. Inaczej dalsze użytkowanie może zagrażać bezpieczeństwu konstrukcji i mieszkańców budynku.
Zapraszamy do lektury kolejnego artykułu, w którym zajmiemy się elementami tradycyjnej więźby dachowej drewnianej.
Przeczytaj także:
Jak wygląda suszenie drewna w suszarkach (madar-palety.pl)
Jak wygląda suszenie drewna? (madar-palety.pl)
Jak przechowywać drewno opałowe? (madar-palety.pl)
W poprzedniej części artykułu omówiliśmy naturalne metody suszenie drewna, jakie wykorzystuję się w przemyśle tartacznym. Zajrzyj tam, ponieważ opisaliśmy też proces suszenia oraz to, dlaczego jest to niezbędne. Dziś druga część tekstu, w której możesz przeczytać o suszeniu drewna w różnego typu suszarkach. Zapraszamy do lektury.
Suszenie przy użyciu specjalnych suszarek do drewna nazywane się suszeniem sztucznym. Jest to najczęściej zautomatyzowany proces, który prowadzi do szybkiego osiągnięcia pożądanego stopnia wilgotności drewna, tak by nie odkształciło się. Najpopularniejsze suszarki do drewna wykorzystują cyrkulację powietrza:
Niezależnie od modelu suszarki, cały proces suszenia obejmuje 5 kroków
W tym typie suszarki wtłoczone powietrze miesza się z tym, które już jest w niej ogrzane, a w następnej kolejności przepływa ono między elementami drewna. Elementy dążąc do równowagi higroskopijnej "oddają" nadmiar wilgoci do przepływającego powietrza.
Wszystko jest prowadzone według wytycznych programu komputerowego, co pozwoliło na automatyzację procesu. Specjalne czujniki na bieżąco monitorują zarówno wilgotność drewna, jak i szybkość suszenia, ponieważ czas przebywania w suszarni dopasowuje się do gatunku drzewa, co z kolei pozwala uniknąć pęknięć.
W tego typu suszarce drewno należy ułożyć w specjalny sposób na paletach lub wózkach szynowych, a drzwi komory zamyka. Cały przebieg suszenia nadzoruje suszarnik lub specjalnie napisany program komputerowy. Do komory wprowadzane się powietrze, o regulowanej temperaturze i wilgotności uzależnionej od etapu suszenia. Powietrze, którym poruszają specjalne wentylatory, przenosi ciepło od grzejnika do drewna i przejmuje parę wodną z powierzchni elementów. Pomiędzy typami suszarek występują różnice w technologii, pojemności lub kosztach eksploatacji czy łatwości obsługi.
W tym urządzeniu drewno jest ogrzewa się poprzez krążące powietrze, które nie miesza się z otoczeniem. Suszarki kondensacyjne nie posiadają kominków wentylacyjnych, a mają w swoim wyposażeniu agregat chłodniczy, w którym chłodzone jest wilgotne powietrze, a para wodna jest skraplana. Suszące powietrze nagrzewa się do 45 st., a następnie kieruje się je do obiegu. Tego typu suszarki szczególnie poleca się do drewna trudno schnącego jak buk czy dąb, a także do suszenia grubego drewna iglastego.
Minusem tego typu rozwiązania jest to, że suszenie trwa dłużej. Drugą wadą jest istniejące ryzyko, że drzewo może zainfekować się grzybem.
Tutaj proces suszenia jest podobny do tego, jaki zachodzi w suszarkach komorowych. Powietrze nagrzewa się tutaj poprzez tarcie powietrza od specjalnie do tego celu zaprojektowany wirnik. Tych suszarek nie używa się w Europie.
Suszące się drewno przemieszcza się co pewien czas w tunelu nagrzanym do 65 st. Nagrzane powietrze porusza się w kierunku przeciwnym. Ten proces wykorzystuje się do suszenia gatunków iglastych i pozwala na uzyskanie wilgotności do 12%.
Drewno umieszcza się w komorach próżniowych, gdzie wilgoć szybciej odparowuje. Używane do szybkiego suszenia twardych gatunków.
Drewno układa się na izolowanym elektrycznie wózku w autoklawie. Po jego obu stronach znajdują się elektrody zasilane prądem o niewielkim częstotliwości oraz podłączona pompa próżniowa do wyprowadzania pary wodnej. Proces przebiega szybko, co pozwala uniknąć pęknięć. Używana do suszenia brzozy czy wiązu, rzadziej do gatunków trudno schnących.
Przeczytaj także:
Jak wygląda suszenie drewna? (madar-palety.pl)
Jak przechowywać drewno opałowe? (madar-palety.pl)
Kim jest tartacznik? (madar-palety.pl)
Obecnie współczesne tartaki produkują zarówno drewno konstrukcyjne, jak i tzw. tarcicę. Każdy produkt powstaje z dokładnie i precyzyjnie wyselekcjonowanego surowca, a następnie muszę przejść obróbkę. Każdy z elementów musi każdorazowo przejść przez proces suszenia. Suszenie jest bardzo ważnym aspektem obróbki drewna. Niewłaściwie wysuszone drewno będzie mieć negatywny wpływ na konstrukcję z niego wykonaną. Materiał nie powinien być zarówno zbyt wilgotny, jak i zbyt suchy. Z poniższego artykułu dowiesz się jakie metody są obecnie stosowane w tartakach.
Od razu po ścięciu drewno ma dużą wilgotność. Wilgoć w drewnie bierze się z naturalnych soków, jakie występują w nim podczas procesu wegetacji. Drugim źródłem może być woda, którą drewno nasiąka już po ścięciu, np. podczas deszczu. Wilgotne drewno nie nadaje się ani na opał, ani do tworzenia konstrukcji. Należy więc je wysuszyć, nawet gdy pozornie wydaje się ono już suche, gdy je dotykamy. Wilgotne drewno podatne jest na:
Można więc śmiało stwierdzić, że suszenie jest procesem niezbędnym i poprawia jakość obróbki drewna, a także podwyższa jego właściwości mechaniczne.
Najogólniej rzecz biorąc, suszenie drewna polega na przemieszczaniu się wilgoci zawartej w drewnie z wewnątrz do warstw leżących zewnętrznie i powierzchniowo, skąd odparowuje. Można ten proces podzielić na 4 etapy.
Można wyróżnić 3 metody suszenia drewna. Naturalną, a także dwie sztuczne.
Naturalna, czyli w szaplach. Jest to suszenie polegające na ułożeniu drewna na wolnym powietrzu.
Sztuczna, czyli z wykorzystaniem komór.
Jak można się łatwo domyślić, naturalny sposób suszenia drewna wymaga czasu. Proces ten może trwać od 6, aż do nawet 24 miesięcy. Dlatego też coraz popularniejsze jest stosowanie komór, które znacznie tez proces skracają, co daje korzyści ekonomiczne.
Naturalny proces suszenie drewna następuje poprzez ruch powietrza, w czasie suchych, ciepłych i wietrznych dni. Dzięki temu materiał osiąga pożądania wilgotność ok. 15%. Bardzo ważny jest tutaj sposób ułożenia drewna, w taki sposób, by powietrze miało dostęp do materiału z każdej strony, co sprawi, że suszenie będzie bardziej efektywne. W taki sposób układa się właśnie sztaple.
Należy się poświęcić uwagę na wybór samego miejsca składowania drewna. Musi ono mieć suche i dobrze wypoziomowane podłoże, a szaple powinny być układane ok. 50 cm nad ziemią. Drewno nie powinno też być ułożone w miejscu nieosłoniętym od bezpośredniego słońca i deszczu. Doskonale sprawdzają się w takich sytuacjach np. otwarte hale.
Proces naturalnego suszenia drewna w naszym klimacie trwa:
Choć naturalne suszenie to sposób stosowany od wieków, to nie jest to metoda pozbawiona wad. Głównymi minusami tego typu procesu jest degradacja materiału. Kolejnym powodem tego, że jest coraz rzadziej wybieraną metodą, są czynniki ekonomiczne.
Bardzo często suszenie naturalne traktowane jest jako wstępne, przed suszeniem sztucznym, które zostanie omówione w następnym artykule.
Przeczytaj także:
Jak przechowywać drewno opałowe? (madar-palety.pl)
Kim jest tartacznik? (madar-palety.pl)
Co znajdziesz w tartaku? (madar-palety.pl)
Choć zwiększa się popularność pomp ciepła, ogrzewania gazowego czy elektrycznego, to wciąż dużą popularnością cieszy się też ogrzewanie domu drewnem opałowym. Jednak wiele osób stosujących tę metodę ma problem z jego przechowywaniem i odpowiednim zabezpieczeniem na sezon zimowy. Jeśli jedną z takich osób jesteś i Ty, zapraszamy do przeczytania poniższego artykułu. Znajdziesz w nim garść pomysłów na to, w jaki sposób można przechowywać drewno opałowe, by zachowało swoje właściwości.
Przechowywanie drewna ma ogromny wpływ na jego wartość opałową. Drewno, które jest świeże, mokre, czyli pełne jeszcze soków spala się dużo szybciej, a jednocześnie mocno dymi. Przez to też szybko się zużywa, dając tak naprawdę niewiele ciepła. Dlatego też wybór odpowiedniego miejsca do jego przechowywania i zabezpieczenie przed wilgocią pozwoli w najlepszy sposób wykorzystać drewno zebrane na opał.
Niewielkie ilości drewna, które są potrzebne na bieżąco, można ułożyć w specjalnym stojaku czy niewielkim regaliku i trzymać obok kominka. Specjalne koszyki na drewno opałowe także doskonale spełnią funkcję miejsc do przechowywania, a dodatkowo prezentują się niezwykle ładnie. Podstawową zaletą tego typu rozwiązania jest łatwy dostęp. Nie ma potrzeby wychodzenia z domu, by donieść opału, a jak wiadomo może być to nieprzyjemne zimą. Jednak taki opał wystarczy jedynie na dzień lub kilka dni, jest więc potrzebne regularne uzupełnianie opału.
Ułożenie drewna przy ścianie jest najpopularniejszym sposobem jego składowanie. Bardzo duże znaczenie ma wybór ściany, przy której drewno zostanie ułożone, najlepiej wybrać stronę południową, która jest dobrze nasłoneczniona. Sama metoda jest niezwykle wygodna. Dobrze jest pamiętać o zachowaniu minimum 5-10 cm odległości drewna od ściany. Zabieg też umożliwia zapewnienie odpowiedniej cyrkulacji powietrza, co pozwoli uniknąć zawilgocenia ściany i pojawienia się pleśni.
Kolejnym istotnym aspektem jest ułożenie drewna na ażurowej podstawie, minimum 20 cm od ziemi. Dzięki temu opał zostanie zaizolowany od wilgotnego podłoża.
Ostatni punkt to ochrona przed warunkami atmosferycznymi. Ochronę przed deszczem czy śniegiem może zapewnić wysunięty dach bądź specjalny okap przyścienny. Jeśli takiego nie posiadasz, zainwestuj w specjalną plandekę do przykrycia drewna na dłuższy czas. Są one najczęściej wykonane z niezwykle wytrzymałej tkaniny.
Drewno można też ułożyć na specjalnych regałach, które najlepiej ustawić w specjalnie do tego przeznaczonym pomieszczeniu, budynku gospodarczym lub garażu. Stosowanie takich regałów jest bardzo wygodnym sposobem, gdyś drewno jest ułożone w równy sposób. Daje to nam pewność, że między pojedynczymi kawałkami jest zachowana odpowiednia cyrkulacja powietrza, zapewniająca suchość drewna. Dzięki temu, że powietrze może swobodnie przepływać pomiędzy kawałkami opału, możliwe jest jego dokładne wysuszenie, a także zapobiegnięcia pojawienia się wilgoci, która mogłaby stać się przyczyną pojawienia się pleśni.
Taki regał może być wykonany z drewna lub ze stali, a wybór pozostaje kwestią indywidualną. Wiele osób nie ma możliwości ustawienia stojaka w oddzielnym pomieszczeniu. Pojawia się wtedy konieczność umieszczenia go na podwórzu. W przypadku takiej sytuacji wystarczy postawić regał np. na tarasie czy terenie ogrodu, ale pod zadaszeniem. Uchroni to drewno przed warunkami atmosferycznymi. Można też skorzystać z plandeki, jednak należy pamiętać, by nie zakrywać regału zbyt szczelnie i zostawić możliwość cyrkulacji powietrza.
Wiata może być zbudowana przy gotowej już ścianie bądź stanowić całkowicie niezależną konstrukcję. Taka wiata to dach wsparty na specjalnych słupkach o bokach mogących mieć postać kratownic lub lamelów. Niewątpliwą zaletą wiaty jest fakt, że zapewnia doskonały przewiew. Jednak należy zapewnić składowanemu drewnu odpowiednie podłoże.
Pergola to nieco prostsza odmiana wiaty, a zarazem jest też od niej tańsza. Jej boki wypełniają kratownice, a zadaszenie jest nieco prowizoryczne. Taka pergola dobrze sprawdzi się przy przechowywaniu i suszeniu drewna na następny sezon.
Drewno na opał można też przechować w specjalnie do tego przeznaczonym pomieszczeniu, czyli właśnie drewutni. Drewutnia to zadaszona budowla o ażurowych ściankach, które zapewniają odpowiednią cyrkulację powietrza. Tradycyjnie wyposażone w utwardzoną posadzkę izolującą drewno od wilgoci.
Taki budynek może przylegać do domu czy budynku gospodarczego lub stanowić odrębną konstrukcję. W drewutni powinno też znaleźć się stanowisko do rąbania drewna, a także składowisko narzędzi służących do obróbki drewna. Drewutnię można zakupić gotową lub zbudować ją samodzielnie z materiału zakupionego w tartaku.
Przeczytaj także:
Kim jest tartacznik? (madar-palety.pl)
Co znajdziesz w tartaku? (madar-palety.pl)
Drewniane podłogi – wady i zalety (madar-palety.pl)
Czym jest tarcica? A kim jest tytułowy tartacznik? Co można określić mianem tartaku, a także czym różni się deska od listwy? Tego wszystkiego dowiesz się z poniższego artykułu, w którym możesz zapoznać się nieco z terminologią branży tartacznej.
Choć teoretycznie powinno być to jasne, to jednak zacznijmy od samego początku. Mianowicie od wyjaśnienia czym dokładnie jest tartak. Najogólniej rzecz ujmując, tartak zajmuje się obróbką drewna w stanie surowym. Drzewo ścinane w lasach, przewozi się specjalnymi samochodami do tartaku, gdzie pracownicy przerabiają je na tarcicę. Czym jest tarcica, wyjaśnimy później. Nazwa "tartak" pochodzi od procesu technologicznego – tarcia, czyli przecierania, rozpiłowywania drewna za pomocą specjalnych maszyn. Nieco więcej na temat tego, jakie to urządzenia możesz przeczytać tutaj.
No więc tutaj pojawia się pytanie: Kim jest właściwie ten tartacznik? Otóż nie jest to nikt inny jak pracownik tartaku. Jest to zawód o charakterze produkcyjnym i usługowym. Można powiedzieć, że celem pracy tartacznika jest wykorzystanie zasobów surowca, jakim jest drewno do produkcji odpowiedniej jakości materiałów. Są to materiały zarówno budowlane, jak i stolarki wykończeniowej, ogrodowej oraz części meblarskich. Efektem pracy tartacznika jest tarcica.
Pora więc wyjaśnić czym jest ta tajemnicza tarcica. Otóż tarcica, mówiąc najprościej, jest to produkt, który powstaje na skutek podłużnego przepiłowania drzewa. Do tego celu wykorzystuje się różnego rodzaju piły i traki pionowe lub taśmowe. Tarcicę najczęściej wykorzystuje się jako surowiec w budownictwie jako tworzywo budowlane lub konstrukcyjne.
Drzewo można przecinać pojedynczo lub grupowo. Druga metoda jest dużo wydajniejsza niż przecinanie taśmowe. Istotne w tym sposobie jest
Tarcicę można podzielić ze względu na kilka kryteriów. Może to być stopień obróbki, grubość przekroju poprzecznego, a także rodzaj drewna.
Podział ze względu na stopień obróbki drewna:
-tarcica nieobrzynana – uzyskuje się ją na skutek pojedynczego przetarcia. To oznacza, że obróbce poddane zostały jedynie dwie wewnętrzne powierzchnie materiału, a krawędzie boczne pozostały surowe.
-tarcica obrzynana – jest to produkt uzyskany na skutek przetarcia dwukrotnego struktury drewna lub tzw. Przetarcia na ostro. Oznacza to, że obróbce poddane zostały cztery płaszczyzny drewna, a także krawędzie czoła.
Podział ze względu na wymiar (grubość) tarcic:
-deska – jej grubość wynosi 19 – 45 mm, a szerokość 75 – 250 mm;
-bal – jego grubość to 50 – 100 mm, a szerokość 100 – 250 mm;
-listwa – przekrój poprzeczny waha się od 12/24 do 29/70 mm;
-łata – wymiary jej przekroju poprzecznego oscylują w granicach od 38/63 do 75/140 mm;
-krawędziak – jego przekrój waha się od 100/100 do 175/175 mm;
-belka – jej przekrój rozpoczyna się od 200/200 i wynosi maksymalnie 275/275 mm.
Ostatnim z podziałów, jaki stosuje wielu producentów drewna, klasyfikuje tarcice ze względu na rodzaj drewna, z jakiego zostały wykonane.
Podział ze względu na rodzaj drewna:
-sosnowa
-bukowa
-świerkowa
-dębowa
-brzozowa
Proces przygotowania drewna nie kończy się na obróbce i powstaniu tarcicy. Aby tarcica mogła stać się drewnem na meble ogrodowe bądź materiałem budowalnym musi zostać poddane procesowi suszenia. Do tego właśnie służy suszarnia do drewna. Wilgotność ma duży wpływ na to, jak zachowa się drewno w trakcie obróbki. Sama metoda suszenia oraz wszelkie parametry muszą być dobrane odpowiednio do rodzaju materiału, a także jego przeznaczenia. Dzięki procesowi suszenia drewno staje się bardziej odporne na czynniki mechaniczne i biologiczne.
W trakcie całego suszenia tarcicę układa się na specjalnie do tego celu przygotowanych sztaplach. Sztaple to deski podtrzymujące o grubości 25mm. Sam proces suszenia odbywa się na świeżym powietrzu lub w specjalnym wentylowanym pomieszczeniu. Aby sztaple nie poddawały się wilgoci z podłoża, są często układanie na specjalnych betonowych blokach.
Dopiero w taki sposób przygotowany materiał może być przesłany do sprzedaży i wykorzystany. Właściwy proces obróbki i suszenia gwarantują, że drewno na budowę czy do stolarni trafi w najlepszej możliwej kondycji.
Przeczytaj także:
Drewniane podłogi – wady i zalety (madar-palety.pl)
Frezarka do drewna. Jak jej używać i jak wybrać najlepszą? (madar-palety.pl)