Drewniana studnia ogrodowa to częsty element wielu ogrodów, nie tylko tych starszych, ale też nowych, zakładanych całkiem niedawno. Może ona być dodatkowym elementem na posesji, ale niezwykle często stanowi bardzo ciekawy element aranżacji ogrodu. Warto pamiętać, że można też wykorzystać starą studnię, zabudować ją i ozdobić np. kwiatami. Dziś podpowiemy, jak zrobić to własnoręcznie.
Studnie ozdobne nie są zbyt komplikowane w realizacji. Dobrym wyjściem jest wykorzystanie tych samych materiałów co do budowy lub wykończenia czy zadaszenia domu znajdującego się na posesji. Pozwoli to osiągnąć estetyczną spójność.
Niezwykle popularne w ostatnich latach staje się budowanie obudowywanie studni już istniejących elementami z drewna. Oprócz roli ozdobnej taka konstrukcja może pełnić też funkcje praktycznie:
Kwadratowa drewniana studnia
Najczęściej ozdobne studnie drewniane konstruowane są w kształcie kwadratu. Zbudowane są wtedy w całości z desek bądź bali.
Okrągła drewniana studnia
Ten kształt najczęściej jest wymuszony przez wygląd dotychczasowej starej studni, zbudowanej z betonowych kręgów lub pierścieni. W takim przypadku wystarczy je obudować drewnianymi deskami. Pozwoli to uzyskać naturalny, ale efektowny wygląd studni.
W tym artykule podpowiemy, jak wykonać studnię na planie kwadratu.
Na początku warto zastanowić się, jak ma wyglądać studnia. Narysuj najlepiej projekt. Pamiętaj, by uwzględnić na nim wszystkie elementu konstrukcji.
Wybierz gatunek drewna. Tutaj warto wspomóc się konsultacją w dobrym i profesjonalnym tartaku. W ten sposób możesz kupić dobre jakościowo drewno, które posłuży Ci przez lata.
Pomyśl o zabezpieczeniu drewna przed bezpośrednim kontaktem z gruntem. Możesz w tym celu wykonać betonową wylewkę, którą wykończysz w ciekawy sposób.
Sama szczegółowa lista zakupów wynika z tego, jaki projekt zaplanujesz. Do naszej kwadratowej drewnianej studni ogrodowej zakup:
Drewniana studnia wymaga konserwacji, by móc cieszyć Twoje oko przez długi czas. Drewno musi zostać przede wszystkim dobrze zaimpregnowane, by nie chłonęło wody oraz nie porastało grzybami czy pleśnią. Żeby prezentowało się lepiej, możesz je dodatkowo pomalować lakierobejcą, olejem lub farbą do drewna. Pamiętaj, że nie jest to jednorazowa praca. Powłoka dekoracyjna może się po jakimś czasie zacząć łuszczyć. Jest to znak, że studnia wymaga odświeżenia. Jak odnowić drewniane konstrukcje pisaliśmy w jednym z poprzednich tekstów.
Pamiętaj, że elementy musisz zabezpieczyć przed budową konstrukcji. Pozwoli to na pokrycie produktem zabezpieczającym wszystkie fragmenty drewna.
Na początku zadbaj o dobre warunki miejsca, gdzie będziesz przeprowadzać prace. Sprawdź na etykiecie bądź w karcie technicznej dołączonej do zakupionego produktu informacje dotyczące wilgotności czy temperatury powietrza.
Przygotowane i docięte poszczególne elementy do budowy drewnianej studni ogrodowej przeszlifuj papierem ściernym drobnoziarnistym. Zmatowiona powierzchnia desek poprawa przyczepność warstw nawierzchniowych. Następnie dokładnie odpyl drewno.
Zaimpregnuj powierzchnię drewna. Nałóż 1-2 warstwy wybranego przez siebie produktu i odłóż w bezpieczne miejsce. Najczęściej trzeba odczekać dobę, by móc kontynuować prace.
Po wyschnięciu elementów możesz przystąpić do pracy i zamontować konstrukcję w swoim ogrodzie.
Przeczytaj także:
Jak odświeżyć drewniane meble ogrodowe? (madar-palety.pl)
Drewniany blat kuchenny - wady i zalety (madar-palety.pl)
Jak wybrać siekierę? (madar-palety.pl)
Odświeżanie drewnianych mebli ogrodowych to jedna z wiosennych prac. Warto zabrać się za to przy wiosennych porządkach w naszym ogrodzie. Altany, płot czy meble, których nie używałeś przez kilka miesięcy zapewne nie prezentują się już tak świeżo jak we wcześniejszym sezonie. Kiedy i w jaki sposób odświeżyć drewniane meble ogrodowe? Odpowiedź znajdziesz w poniższym artykule.
Drewniane elementy czy ozdoby, które przez całą zimę były narażone na działanie czynniki zewnętrznych, wymagają na wiosnę nieco odświeżenia. Zarówno woda, jak i wahania temperatur sprawiają, że materiał ulega niszczeniu. Meble, które przechowujesz pod przykryciem czy pod zadaszeniem zapewne możesz odświeżać rzadziej niż co roku. Jednak je również musisz dokładnie przejrzeć i sprawdzić, czy i nimi nie powinieneś się zająć. Jeśli tylko powłoka nie jest naruszona i nie widzisz żadnych pęknięć to prace możesz odłożyć na przyszły rok. Jednak widoczne naruszenia ciągłości czy zmatowienia to znak, że należy zabrać się za to już dziś.
Pamiętaj, że prawidłowo zabezpieczone drewniane meble posłużą Ci w ogrodzie przez lata. Nie zapomnij też w trakcie kupowania drewna na meble wykonywane samodzielnie, znaleźć odpowiedni i dobry tartak.
Od razu powiemy, że nie ma jednego uniwersalnego środka, który będzie najlepszym wyborem w każdym przypadku. Niektóre środki mają szerokie zastosowanie, ale finalnie produkt musisz dobrać w zależności od tego, jaki efekt chcesz uzyskać. Drewniane meble można z powodzeniem zabezpieczyć olejem, jednak można użyć też lakierobejcy, co jednocześnie nada materiałowi kolor. Dodatkowo możesz zdecydować się na różny stopień połysku.
Sam proces odświeżania drewnianych mebli ogrodowych na wiosnę nie jest zbyt skomplikowaną operacją, a na to ile potrwa, mają wpływ różne czynniki. Jeśli nie chcesz zmieniać koloru swojego mebla, to możesz od razu nakładać nową powłokę. Jeśli jednak drewno jest bardzo zniszczone, ma dodatkowo nierówną powierzchnię, to przed nałożeniem nowej warstwy ochronnej należy starannie je oszlifować. W zależności od stanu drewna można ogólnie odświeżanie podzielić na:
Na początku meble należy dokładnie wyczyścić. Zapewne większość osób okrywa takie meble folią lub trzyma w garażu czy budynku gospodarczym przez okres zimy, przez co na wiosnę są całe w kurzu, a ponadto z pewnością noszą ślady użytkowania z poprzedniego sezonu letniego. Drewniane meble wstępnie można umyć przy użyciu ciepłej wody, do której dodaje się odrobinę mydła bądź inny delikatny środek czyszczący. Dodatki typu poduszki czy narzuty tekstylne wystarczy uprać w pralce lub użyć specjalnych preparatów, np. spray do prania na sucho.
Drewniane meble ogrodowe to dodatek, który prezentuje się niezwykle w naszych ogrodach i tarasach. Jednak, by ich wygląd cieszył nasze oczy, należy o nie dbać w szczególny sposób. Jeśli masz meble wykonane z takich materiałów jak sosna, świerk, dąb lub buk, musisz regularnie, najlepiej co 2-3 sezony szlifować, co pozwoli pozbyć się starej warstwy ochronnej. Następnie trzeba pomalować cały mebel specjalnym impregnatem, dzięki czemu drewno będzie ochronione przed warunkami zewnętrznymi. Kolejny punkt to pokrycie całego mebla lakierem zabezpieczającym lub lakierobejcą.
Meble ogrodowe wykonane z drewna egzotycznego są wyjściowo bardziej odporne na wszelkie czynniki atmosferyczne. Przez co wystarczy je olejować specjalnym olejem do drewna tekowego. Jednak najlepiej wykonywać to kilka razy w trakcie sezonu.
Co ważne, takie specjalne pielęgnowanie nie powinno być wykonywane tylko przy tych meblach, które wykonane są w całości z drewna. Zadbaj też o drewniane elementy konstrukcji, które zrobione zostały z różnych materiałów.
Jeśli decydujesz się na odświeżanie drewnianych mebli ogrodowych, to pamiętaj, że z nimi też możesz zaszaleć. Możesz tu wybierać kolory, struktury, przecierki czy okucia pozwolą ożywić nieco już opatrzone elementy. Dzięki temu niemal w każdym sezonie możesz cieszyć się innymi meblami. Pamiętaj tylko by odpowiednio dobrać preparaty, czy to woski, czy lakiery, których będziesz używać. Wybranie dobrych środków pozwoli Ci cieszyć się przez wiele sezonów Twoimi krzesłami czy ławkami.
Przeczytaj także:
Jak wybrać siekierę? (madar-palety.pl)
Jak kupować w tartaku? (madar-palety.pl)
Więźba dachowa prefabrykowana (madar-palety.pl)
Siekiera jest jednym z najstarszych narzędzi używanych przez człowieka. Z jej pomocą można ściąć drzewo i podzielić na pożądanej wielkości kawałki. Przydaje się profesjonalnym drwalom, a także amatorom w trakcie wyjazdów na campingi. Jeśli głównym źródłem ogrzewania Twojego domu jest drewno, to jej zakup może pomóc Ci zaoszczędzić pieniądze. Kupno drewna pociętego na kawałki jest droższe niż zakup w większych elementach. Jak jednak wybrać dla siebie odpowiednią siekierę? Postaramy się pomóc w poniższym artykule.
Na runku możesz spotkać się z kilkoma rodzajami siekier. Wyróżniamy wśród nich
Wiesz już jakie rodzaje siekiery znajdziesz na rynku. Czym więc kierować się przy wyborze?
Siekiera przede wszystkim musi sprawdzić się podczas prac. Ostre ostrze o płaskim kształcie oraz dobrze przymocowana głowica to warunki dobrej i komfortowej pracy. Kształt trzonka i materiał pokrycia pozwolą na wygodę użytkowania.
Dobrze jest, gdy siekiera ma zabezpieczenie nakładane na ostrze lub głowicę, co pomoże w jej bezpiecznym przechowywaniu. Do zawieszenia przyda się otwór na trzonku, który zawiesi się np. na haku w garażu czy piwnicy.
Zarówno waga, jak i długość wpływają na to, z jaką siłą uderzamy o drzewo. Im dłuższy trzonek i cięższa głowica, tym większa jest siła, z jaką pracujemy. Jednak im siekiera będzie cięższa, tym trudniej nam będzie wykonać nią szybkie ruchy. Z kolei mała i lekka siekiera pozwoli na szybszą pracę, jednak z mniejszą siłą.
Kupując więc siekierę, należy mieć na uwadze nie tylko jej przeznaczenie, ale też możliwości użytkownika. Dobrze jest już w sklepie wykonać test długości i test wagi. Jak je przeprowadzić?
Test długości – chwyć siekierę dłonią przy samej głowicy i ułóż wzdłuż wyciągniętej ręki. W takiej pozycji koniec trzonka nie powinien sięgać pachy. Jeśli tak jest – siekiera jest za długa.
Test wagi – luźno chwyć siekierę za koniec trzonka. Potem unieś ją, używając tylko nadgarstka. Jeśli nie jesteś w stanie tego zrobić, oznacza to, że ten model siekiery jest dla Ciebie za ciężki.
Nawet najlepiej dobrana siekiera nie stanie się skutecznym narzędziem pracy, jeśli nie będziesz jej ostrzyć w odpowiedni sposób. Samo proces ostrzenia nie jest być może zbyt trudnym czy skomplikowanym zadanie, jednak jest to praca, która wymaga czasu. Przyłóż się też do całej pracy, gdyż w ten sposób przedłużysz żywotność swojej siekiery.
Najtrudniej jest dobrze naostrzyć narzędzie, które leży na zewnątrz od długiego czasu. Przy ostrzeniu należy na początku zanurzyć ostrze siekiery w odrdzewiaczu lub w occie co najmniej na kilkanaście godzin. Jeśli ostrze Twojego narzędzia ma uszczerbki i nierówności wyrównaj je ręcznym pilnikiem bądź szlifierką. W trakcie piłowania utrzymuj stały kąt, a także pilnuj, by nie zaokrąglać krawędzi bocznych.
Po wypiłowaniu całe narzędzie należy naostrzyć, używając do tego osełki lub kamienia szlifierskiego. Przy ostrzeniu wykonaj pracę najpierw z jednej, a potem z drugiej strony.
Pamiętaj, że siekierę często kupujesz raz na wiele lat. Wybierz więc dobrze i kup produkt jak najlepiej dobrany do Ciebie i Twoich potrzeb. Dobre dbanie o siekierę pomoże też przedłużyć jej żywotność, dzięki czemu posłuży Ci ona przez długi czas.
Przeczytaj także:
Więźba dachowa prefabrykowana (madar-palety.pl)
Jak wygląda suszenie drewna w suszarkach (madar-palety.pl)
Jak wygląda suszenie drewna? (madar-palety.pl)
W poprzedniej części artykułu omówiliśmy naturalne metody suszenie drewna, jakie wykorzystuję się w przemyśle tartacznym. Zajrzyj tam, ponieważ opisaliśmy też proces suszenia oraz to, dlaczego jest to niezbędne. Dziś druga część tekstu, w której możesz przeczytać o suszeniu drewna w różnego typu suszarkach. Zapraszamy do lektury.
Suszenie przy użyciu specjalnych suszarek do drewna nazywane się suszeniem sztucznym. Jest to najczęściej zautomatyzowany proces, który prowadzi do szybkiego osiągnięcia pożądanego stopnia wilgotności drewna, tak by nie odkształciło się. Najpopularniejsze suszarki do drewna wykorzystują cyrkulację powietrza:
Niezależnie od modelu suszarki, cały proces suszenia obejmuje 5 kroków
W tym typie suszarki wtłoczone powietrze miesza się z tym, które już jest w niej ogrzane, a w następnej kolejności przepływa ono między elementami drewna. Elementy dążąc do równowagi higroskopijnej "oddają" nadmiar wilgoci do przepływającego powietrza.
Wszystko jest prowadzone według wytycznych programu komputerowego, co pozwoliło na automatyzację procesu. Specjalne czujniki na bieżąco monitorują zarówno wilgotność drewna, jak i szybkość suszenia, ponieważ czas przebywania w suszarni dopasowuje się do gatunku drzewa, co z kolei pozwala uniknąć pęknięć.
W tego typu suszarce drewno należy ułożyć w specjalny sposób na paletach lub wózkach szynowych, a drzwi komory zamyka. Cały przebieg suszenia nadzoruje suszarnik lub specjalnie napisany program komputerowy. Do komory wprowadzane się powietrze, o regulowanej temperaturze i wilgotności uzależnionej od etapu suszenia. Powietrze, którym poruszają specjalne wentylatory, przenosi ciepło od grzejnika do drewna i przejmuje parę wodną z powierzchni elementów. Pomiędzy typami suszarek występują różnice w technologii, pojemności lub kosztach eksploatacji czy łatwości obsługi.
W tym urządzeniu drewno jest ogrzewa się poprzez krążące powietrze, które nie miesza się z otoczeniem. Suszarki kondensacyjne nie posiadają kominków wentylacyjnych, a mają w swoim wyposażeniu agregat chłodniczy, w którym chłodzone jest wilgotne powietrze, a para wodna jest skraplana. Suszące powietrze nagrzewa się do 45 st., a następnie kieruje się je do obiegu. Tego typu suszarki szczególnie poleca się do drewna trudno schnącego jak buk czy dąb, a także do suszenia grubego drewna iglastego.
Minusem tego typu rozwiązania jest to, że suszenie trwa dłużej. Drugą wadą jest istniejące ryzyko, że drzewo może zainfekować się grzybem.
Tutaj proces suszenia jest podobny do tego, jaki zachodzi w suszarkach komorowych. Powietrze nagrzewa się tutaj poprzez tarcie powietrza od specjalnie do tego celu zaprojektowany wirnik. Tych suszarek nie używa się w Europie.
Suszące się drewno przemieszcza się co pewien czas w tunelu nagrzanym do 65 st. Nagrzane powietrze porusza się w kierunku przeciwnym. Ten proces wykorzystuje się do suszenia gatunków iglastych i pozwala na uzyskanie wilgotności do 12%.
Drewno umieszcza się w komorach próżniowych, gdzie wilgoć szybciej odparowuje. Używane do szybkiego suszenia twardych gatunków.
Drewno układa się na izolowanym elektrycznie wózku w autoklawie. Po jego obu stronach znajdują się elektrody zasilane prądem o niewielkim częstotliwości oraz podłączona pompa próżniowa do wyprowadzania pary wodnej. Proces przebiega szybko, co pozwala uniknąć pęknięć. Używana do suszenia brzozy czy wiązu, rzadziej do gatunków trudno schnących.
Przeczytaj także:
Jak wygląda suszenie drewna? (madar-palety.pl)
Jak przechowywać drewno opałowe? (madar-palety.pl)
Kim jest tartacznik? (madar-palety.pl)
Czym jest tarcica? A kim jest tytułowy tartacznik? Co można określić mianem tartaku, a także czym różni się deska od listwy? Tego wszystkiego dowiesz się z poniższego artykułu, w którym możesz zapoznać się nieco z terminologią branży tartacznej.
Choć teoretycznie powinno być to jasne, to jednak zacznijmy od samego początku. Mianowicie od wyjaśnienia czym dokładnie jest tartak. Najogólniej rzecz ujmując, tartak zajmuje się obróbką drewna w stanie surowym. Drzewo ścinane w lasach, przewozi się specjalnymi samochodami do tartaku, gdzie pracownicy przerabiają je na tarcicę. Czym jest tarcica, wyjaśnimy później. Nazwa "tartak" pochodzi od procesu technologicznego – tarcia, czyli przecierania, rozpiłowywania drewna za pomocą specjalnych maszyn. Nieco więcej na temat tego, jakie to urządzenia możesz przeczytać tutaj.
No więc tutaj pojawia się pytanie: Kim jest właściwie ten tartacznik? Otóż nie jest to nikt inny jak pracownik tartaku. Jest to zawód o charakterze produkcyjnym i usługowym. Można powiedzieć, że celem pracy tartacznika jest wykorzystanie zasobów surowca, jakim jest drewno do produkcji odpowiedniej jakości materiałów. Są to materiały zarówno budowlane, jak i stolarki wykończeniowej, ogrodowej oraz części meblarskich. Efektem pracy tartacznika jest tarcica.
Pora więc wyjaśnić czym jest ta tajemnicza tarcica. Otóż tarcica, mówiąc najprościej, jest to produkt, który powstaje na skutek podłużnego przepiłowania drzewa. Do tego celu wykorzystuje się różnego rodzaju piły i traki pionowe lub taśmowe. Tarcicę najczęściej wykorzystuje się jako surowiec w budownictwie jako tworzywo budowlane lub konstrukcyjne.
Drzewo można przecinać pojedynczo lub grupowo. Druga metoda jest dużo wydajniejsza niż przecinanie taśmowe. Istotne w tym sposobie jest
Tarcicę można podzielić ze względu na kilka kryteriów. Może to być stopień obróbki, grubość przekroju poprzecznego, a także rodzaj drewna.
Podział ze względu na stopień obróbki drewna:
-tarcica nieobrzynana – uzyskuje się ją na skutek pojedynczego przetarcia. To oznacza, że obróbce poddane zostały jedynie dwie wewnętrzne powierzchnie materiału, a krawędzie boczne pozostały surowe.
-tarcica obrzynana – jest to produkt uzyskany na skutek przetarcia dwukrotnego struktury drewna lub tzw. Przetarcia na ostro. Oznacza to, że obróbce poddane zostały cztery płaszczyzny drewna, a także krawędzie czoła.
Podział ze względu na wymiar (grubość) tarcic:
-deska – jej grubość wynosi 19 – 45 mm, a szerokość 75 – 250 mm;
-bal – jego grubość to 50 – 100 mm, a szerokość 100 – 250 mm;
-listwa – przekrój poprzeczny waha się od 12/24 do 29/70 mm;
-łata – wymiary jej przekroju poprzecznego oscylują w granicach od 38/63 do 75/140 mm;
-krawędziak – jego przekrój waha się od 100/100 do 175/175 mm;
-belka – jej przekrój rozpoczyna się od 200/200 i wynosi maksymalnie 275/275 mm.
Ostatnim z podziałów, jaki stosuje wielu producentów drewna, klasyfikuje tarcice ze względu na rodzaj drewna, z jakiego zostały wykonane.
Podział ze względu na rodzaj drewna:
-sosnowa
-bukowa
-świerkowa
-dębowa
-brzozowa
Proces przygotowania drewna nie kończy się na obróbce i powstaniu tarcicy. Aby tarcica mogła stać się drewnem na meble ogrodowe bądź materiałem budowalnym musi zostać poddane procesowi suszenia. Do tego właśnie służy suszarnia do drewna. Wilgotność ma duży wpływ na to, jak zachowa się drewno w trakcie obróbki. Sama metoda suszenia oraz wszelkie parametry muszą być dobrane odpowiednio do rodzaju materiału, a także jego przeznaczenia. Dzięki procesowi suszenia drewno staje się bardziej odporne na czynniki mechaniczne i biologiczne.
W trakcie całego suszenia tarcicę układa się na specjalnie do tego celu przygotowanych sztaplach. Sztaple to deski podtrzymujące o grubości 25mm. Sam proces suszenia odbywa się na świeżym powietrzu lub w specjalnym wentylowanym pomieszczeniu. Aby sztaple nie poddawały się wilgoci z podłoża, są często układanie na specjalnych betonowych blokach.
Dopiero w taki sposób przygotowany materiał może być przesłany do sprzedaży i wykorzystany. Właściwy proces obróbki i suszenia gwarantują, że drewno na budowę czy do stolarni trafi w najlepszej możliwej kondycji.
Przeczytaj także:
Drewniane podłogi – wady i zalety (madar-palety.pl)
Frezarka do drewna. Jak jej używać i jak wybrać najlepszą? (madar-palety.pl)
Trociny i do czego je użyć w domu (madar-palety.pl)
Jak wygląda tartak od środka i jakie pomieszczenia tam znajdziemy? Co znajdziesz w tartaku? Co dokładnie znajduje się w hali tartacznej? Jak wygląda droga drewna, które przyjedzie do tartaku, zanim znajdzie się w naszym domu pod postacią gotowych desek? Na te pytania odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule.
Tartak jak każdy rodzaj przedsiębiorstwa ma swoje charakterystyczne miejsca i pomieszczenia, których nie znajdziesz w żadnym innym rodzaju biznesu. Najogólniej w tartaku, np. takim jak Tartak Madar można wyróżnić:
Jest to pierwsze z omawianych miejsc z dwóch względów. Po pierwsze jest to najważniejsza część tartaku. Po drugie to właśnie na plac surowca trafia drewno przywiezione zaraz po wycince. Dlatego też plac zdecydowanie musi być duży, tak by bez najmniejszego problemu mogło zmieścić odpowiednią ilość drewna, które będzie przerabiane w tartaku. Każde przedsiębiorstwo ma swoją wydajność i na podstawie złożonych zamówień, a także doświadczenia w biznesie, pracownicy wiedzą doskonale jaką ilość drewna mogą zmieścić. Bardzo istotnym aspektem przy urządzaniu placu surowca jest dobre połączenie z drogami. Pozwala to na sprawny transport drewna, a także jego rozładowanie.
Kolejnym miejsce, gdzie trafia drewno jest hala tarciczna. Właśnie tam tnie się drzewo. I dokładnie w tym miejscu znajdują się wszystkie maszyny, służące do obróbki drewna. W skrócie ich działanie polega na zdjęciu kory z pnia drzewa, a potem rozcięcie go i zrobienie desek. Bardzo ważną rzeczą, o którą należy bezwzględnie zadbać, jest to, by hala była zadaszona. Dzięki temu zarówno maszyny, jak i surowiec nie są narażone na opady i inne zjawiska atmosferyczne. Kolejną niezwykle istotną kwestią jest doskonała wentylacja. W trakcie pracy maszyn wytwarzają się dużej ilości trocin, a także pyłu i kurzu. Przebywanie w takich warunkach bez odpowiedniej wentylacji mogłoby wiązać się z powstawaniem poważnych chorób dróg oddechowych.
Skład tarcicy to ostatnie miejsce przebywania drewna. Tam trafiają obrobione już, gotowe elementy, które właśnie zwane są tarcicą. Plac ten musi być oczywiście odpowiednio duży, tak by bez problemu pomieścić odpowiednie ilości materiału. Konieczne jest także zadaszenie składu, co ochroni przygotowane drewno na dom wszystko przed opadami.
Oczywiste jest to, że nie ma tartaku bez maszyn, które będą obrabiać drewno. Jakie więc maszyny można znaleźć w doskonale wyposażonym przedsiębiorstwie?
Jednymi z najczęściej używanych maszyn w tartaku są pilarki tarczowe. Wśród nich można znaleźć traki, których głównym zadaniem jest cięcie wzdłuż kłód. Ich zaletą jest to, że mogą ciąć pod różnymi kątami, zależnie od potrzeby. Kolejnym rodzajem maszyn są przecinarki, czyli pilarki tarczowe do przecinania drewna okrągłego w poprzek. W tartaku znajdują się też pilarki formatowe do pryzm, które umożliwiają ich cięcie poprzeczne. Dobrym sposobem na usprawnienie pracy jest także zaopatrzenie w wielopiły.
Inną grupą maszyn, w jakie zaopatruje się tartak, są obracarki i wyciągarki do drewna. Obracarki stosuje się głównie przy trakach tarczowych. Ich zadanie to, jak sama nazwa wskazuje, obracanie drzewa wokół jego własnej osi. Robi się to w tym celu, by zoptymalizować jego położenie względem pił tarczowych. Obracarki różnię się np. maksymalną dopuszczalną długością kłody. Wyciągarki natomiast dłużą do wyciągania z traka oflisów (są to jedne z wad obrobionego drewna, które są dopuszczalne i nie wpływają negatywne na wytrzymałość mechaniczną) i oddzielania ich od pryzmy. Bardzo ważne jest, by wyciągarka byłą wytrzymała.
Jakie jeszcze maszyny do obróbki drewna mogą być przydatne w tartaku? Tutaj mogą się znaleźć oflisarki, cyklony, frezarki, obrzynarki, klockarki, odtrzarki, formatówki, rębaki, odciągi, czy separatory.
Mówiąc o maszynach, nie można zapomnieć o różnego rodzaju piłach. Zarówno tych do cięcia podłużnego, jak i poprzecznego. Dobrze jest też zaopatrzyć swój tartak w sita i stoły.
Mówiąc o maszynach, należy pamiętać, że ich obsługa wiąże się z dużym niebezpieczeństwem. Trzeba bezwzględnie zachować dużą ostrożność przy ich używaniu. Warto też zadbać o prawidłowe naostrzenie noży, co usprawni pracę, a także zmniejszy ilość odpadów.
Wyposażając tartak, nie można zapomnieć o różnego typu elementach, zapewniających lepszy poziom bezpieczeństwa. Tartak bez wątpienia jest miejscem szczególnie narażonym na ryzyko, zwłaszcza te dotyczące pożarów. W tym wypadku niezbędne jest zaopatrzenie swojej hali tartacznej w bramy przeciwpożarowe, które jednocześnie będą szybkobieżne. Zapewnią one odpowiedni poziom bezpieczeństwa, a przy tym będą niezwykle wygodne w użytkowaniu dzięki zautomatyzowanemu działaniu.
Przeczytaj także:
Drewniane podłogi – wady i zalety (madar-palety.pl)
Frezarka do drewna. Jak jej używać i jak wybrać najlepszą? (madar-palety.pl)
Trociny i do czego je użyć w domu (madar-palety.pl)
Doprawdy, trudno wyobrazić sobie najbliższe otoczenie bez drewna. Mimo że przemysł chemiczny z każdym rokiem dostarcza nowych produktów imitujących ten szlachetny materiał (czasami, bardzo udanie), nic nie jest w stanie zastąpić niepowtarzalnej atmosfery, jaką stwarza aromat oraz wrażenia dotykowe i wizualne podczas kontaktu z naturalnymi surowcami. Jak zadbać o deski drewniane? Jak je dobierać i przechowywać? Na te i wiele innych pytań poszukamy odpowiedzi w niniejszej publikacji.
Deska drewniana jest sortymentem (gotowy produkt handlowy) tarcicy.
Rodzaje tarcicy:
Tarcica nieobrzynana jest surowcem o obrobionych dwóch powierzchniach równoległych. Krawędzie boczne nie są obrobione, przez co zachowują kształt obły.
Tarcica obrzynana to surowiec o obrobionych czterech płaszczyznach i krawędziach czoła.
Ponieważ mieliśmy porozmawiać konkretnie o deskach drewnianych, wszystkich zainteresowanych zagadnieniami związanymi z tarcicą odsyłamy do niezwykle interesującej publikacji znajdującej się pod adresem https://madar-palety.pl/tarcica-czym-jest/. Naprawdę warto.
Taras wykończony drewnem z pewnością przebija swoim komfortem ceramikę i beton. Już samo brzmienie tych dwóch słów odpycha swoistym zimnem. Co innego deski tarasowe, które kojarzą się z ciepłem i przytulnym klimatem.
Poprawnie dobrane deski tarasowe cechuje:
Dobór gatunku drewna, z którego wykonane są deski, powinienodpowiadać preferencjom estetycznym użytkowników. Należy jednak pamiętać o tym, że drewno rodzime nie nadaje się do użytkowania zewnętrznego bez zastosowania dedykowanych preparatów impregnujących. Najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia drewna jest impregnowanie ciśnieniowe. W zamian za to można nabyć deski rodzimego pochodzenia po dużo niższych cenach.
Z powodu wrodzonej trwałości, do wykładania podestów tarasów zalecane jest wykorzystanie desek z drewna egzotycznego, charakteryzującego się doskonałymi właściwościami wytrzymałościowymi. Jest ono niezwykle odporne na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak słońce, deszcz czy śnieg.
Deski tarasowe często poddawane są zabiegowi ryflowania. Nie oznacza to, że zmieniają się ich właściwości, w stosunku do desek gładkich. Różnica wynika z zastosowania praktycznego. Deski ryflowane gwarantują większą przyczepność, a wyżłobienia pozwalają określić już na etapie projektu kierunek odpływu wody z tarasu.
Deska tarasowa, optymalne wymiary:
Uwaga! Drewno, wykorzystywane do budowy tarasu, nie powinno mieć wilgotności powyżej 30%.
O szerszym zastosowaniu drewna w budownictwie można poczytać na https://madar-palety.pl/drewno-budowlane-w-budownictwie/.
Z pewnością każdy odwiedzający tereny górskie zachwycał się pięknem tamtejszych obiektów architektonicznych. Szczególnie panie są podatne na niepowtarzalny urok cudownych domów wykonanych z drewna. Wspominamy o górach, ponieważ tam drewno jest surowcem najpopularniejszym i najłatwiej dostępnym.
Deski elewacyjne pokrywające powierzchnie zewnętrzne budynku nie tylko zapewniają estetyczny wygląd domu, lecz także poprawiają izolację akustyczną i cieplną, co może mieć przełożenie na obniżenie kosztów ogrzewania.
W odróżnieniu od powierzchni murowanych, drewno nie wymaga kosztownych zabiegów docieplających, a renowacja po kilku latach użytkowania, jest szybka i łatwa. Deski elewacyjne idealnie przyjmują bejce, lakierobejce i olej, a przy tym niewymagana jest specjalistyczna wiedza.
Biorąc pod uwagę walory estetyczne i praktyczne, nie dziwi fakt, iż architekci z taką estymą traktują drewno, jako materiał wykończeniowy projektowanych domów.
Panele lamelowe będące zestawem pionowych lub poziomych listewek wykonanych z drewna, a następnie zamocowanych w pewnych odstępach na ścianie zewnętrznej i wewnętrznej, tworzą wyrazistą dekorację 3D wzmocnioną specyficzną grą światła i cienia.
Zanim jednak w pełni odkryjemy wszystkie walory powierzchni drewnianych na i w domu, zakupione drewno trzeba przechować.
Składowanie desek drewnianych powinno odbywać się w pomieszczeniu zamkniętym. Oczywiście nie zawsze jest to możliwe, jednak dobrze jest mieć to na uwadze.
Optymalne warunki składowania drewna:
Niewłaściwie składowane drewno nabywa wad technicznych, obniżających jego trwałość, wartość, oraz cierpi na tym estetyka.
Przy układaniu desek należy pamiętać o zasadzie, że układa się je zawsze płaszczyznami przeciwrdzeniowymi do dołu, dzięki czemu unika się wypaczenia desek pod wpływem promieni słonecznych.
Poszczególne warstwy desek powinny znajdować się na przekładkach. Wolna przestrzeń pomiędzy warstwami zapewnia swobodną cyrkulację powietrza, suszącą i przewietrzającą surowiec.
Zanim jednak zapadnie decyzja o zakupie drewna, warto kilka chwil poświęcić na uzupełnienie wiedzy. Wszystko, co niezbędne na ten temat znajdziemy na https://madar-palety.pl/drewno-na-dom/. Przeczytaj koniecznie!
Nawet jeśli drewno wymaga od nas pewnych zabiegów zabezpieczających, nic nie zmieni faktu, że jest to materiał ponadczasowy. Elewacja, taras potem meble, wszystko to sprawia, że czujemy się w takim otoczeniu komfortowo. Dlaczego?
Bo drewno jest po prostu piękne!
Bardzo ważnym zagadnieniem dla branży budowlanej, meblarskiej i stolarskiej, ale i papierniczej jest wybór tarcicy. Akurat w przypadku tej ostatniej przyjmowany jest też produkt niżej jakości, ale pierwsze trzy bazują na tarcicy najwyższej jakości. Czym jest tarcica i jakie ma zastosowanie. Jaką tarcicę wybrać? Tego wszystkiego dowiecie się z naszego poradnika. Podpowiemy też, gdzie znajdziecie najlepszą tarcicę.
Osoby niezwiązane z pracą w tartaku zastanawiają się, czym jest tarcica. Jak wytłumaczyć tę kwestię laikowi? Jest to oczywiście produkt drzewny, otrzymywany na skutek rozpiłowania podłużnego drewna okrągłego. Oznacza to przetarcie drewna piłami równolegle do jego podłużnej osi. Pojęcie tarcicy można zatem rozumieć jako deski, które powstają w wyniku przecięcia kłody na pilarce, co prowadzi do uzyskania elementów o odpowiednich parametrach. Warto wiedzieć, że produkowana jest w sześciu podstawowych długościach: 19, 22, 25, 28, 32 oraz 50 mm. Deski o grubości od 19 do 25 mm są używane do budowy dachów, opakowań, palet, a także szalunków. Grubsza tarcica 32-50 mm sprawdza się na tarasy, do budowy podestów, czy też rusztowań. Tarcica jest drewnem surowym, niezaimpregnowanym, dlatego wymaga odpowiedniego przechowywania.
Podział materiałów tartacznych jest wykonywany ze względu na grubość danego elementu oraz średnicę jego przekroju.
Ze względu na grubość tarcicy wyróżniamy:
Ze względu na średnicę przekroju poprzecznego wyróżniamy:
Kolejny podział dotyczy stopnia obróbki tarcicy. Zatem wyróżniamy:
Tarcica budowlana to zarówno tarcica liściasta, jak i iglasta. Ta pierwsza wykorzystywana jest przy pracach stolarskich i meblarskich. Z kolei tarcica iglasta wykorzystuje się chociażby do budowy więźby dachowej. W tym przypadku tarcica musi być dobrze wysuszona. Proces suszenia jest kluczowy dla uzyskania materiału wysokiej klasy. Suszenie odbywa się w suszarkach konwekcyjnych lub tunelowych. Większość tartaków, np. tartak Madar, posiada suszarki, które programowane są komputerowo. Dzięki temu drewno może wysychać równomiernie i nie pojawiają się pęknięcia czy odkształcenia surowca. Tarcica sucha musi osiągnąć wilgotność od 8-12%. Najwyższej jakości tarcica stosowana jest także do wyrobu stolarki okiennej i drzwiowej. Niższej jakości tarcica, a więc mokra, jest wykorzystywana przez przemysł papierniczy. Zatem absolutnie surowiec się nie marnuje. Tarcica iglasta wykorzystywana jest także do produkcji palet przemysłowych, o których więcej możesz dowiedzieć się tutaj.
Bardzo popularnym wyborem jest tarcica sosnowa. Wykorzystuje się ją chociażby do budowy więźby dachowej. Oczywiście musi być to tarcica sucha. Jest to także podstawowy budulec w przypadku stolarki okiennej i drzwiowej. Często używa się jej również do wykończenia podłóg. To właśnie z drewna sosnowego powstają bardzo wytrzymałe parkiety. Tarcica iglasta jest znana ze swej wytrzymałości, a także odporności na czynniki środowiskowe, dlatego tarcica sosnowa wykorzystywana jest w konstrukcjach budowlanych.
Wśród popularnych tarcic jest także tarcica dębowa. Jest ona droższa od tarcic iglastych, dlatego stosowana jest często do prac wykończeniowych wewnątrz budynków. Dobrze nadaje się do wykonywania konstrukcji schodów, a nawet balustrad czy poręczy. Drewno dębowe jako elegancki surowiec, ale też odporny na czynniki zewnętrzne wykorzystywane jest do produkcji mebli, zarówno tych do wnętrz, jak i ogrodowych. Oczywiście świetnie sprawdza się także do parkietów i podłóg, gdyż jest wysoce odporne na wilgoć. Z nieobrzynanej tarcicy dębowej mogą powstać ciekawe ławki ogrodowe i stoły. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat właściwego przechowywania tarcicy dębowej, a także średnich cen surowca mokrego i suchego za metr sześcienny, kliknij tutaj.
Popularna w wielu inwestycjach budowlanych jest także tarcica bukowa. Sięgają po nią zarówno inwestorzy prywatni, jak i firmy budowlane. Dobrze sprawdza się do prac wykończeniowych prowadzonych wewnątrz budynków. Podobnie jak tarcica dębowa, sprawdza się na drewniane podłogi.
Kolejnym przykładem surowca drzewnego jest tarcica modrzewiowa. Warto wiedzieć, że modrzew jest podatny na obróbkę, zarówno piłowanie jak i szlifowanie, a jego kora może stanowić 1/4 objętości drewna. Tarcica modrzewiowa sprawdza się do budowy altan, tarasów, domów z bali, parkietów, schodów, ogrodzeń, domków dla dzieci, drewnianych elewacji, a także okiennic.
Warto jeszcze wspomnieć surowiec jakim jest tarcica olchowa. Ze względu na wytrzymałość świetnie sprawdza się na stolarkę budowlaną. Ma wysoką odporność na wodę. Sprawdza się na meble, stelaże, celulozę, a nawet instrumenty muzyczne. Tarcica olchowa, która jest modyfikowana żywicą mocznikowo-formaldehydową ma zastosowanie w przemyśle okrętowym i jachtowym.
Drewno jest pięknym, ponadczasowym, naturalnym i bardzo wytrzymałym materiałem do budowy domów. Można z niego tworzyć efektowne elewacje, ale przede wszystkim sprawdzi się jako materiał konstrukcyjny do budowy dachu. Jakie drewno na dom warto wybrać i na co należy zwrócić uwagę przy jego wyborze? Nie jest to bez znaczenia, bowiem wpływa na stabilność konstrukcji i jej odporność na uszkodzenia, także te spowodowane przez niekorzystne warunki atmosferyczne.
W Polsce konstrukcja dachów domów, czy nawet budynków użyteczności publicznej najczęściej wykonywana jest z drewnianych elementów. Pojedyncze łączy się ze sobą już na budowie. Najczęściej stosuje się starte, czterostronnie obżynane drewno sosnowe. Sposób łączenia elementów drewnianych zmieniał się na przestrzeni lat. Obecnie rezygnuje się z obróbki ciesielskiej na rzecz łączenia za pomocą gwoździ, śrub czy też metalowych łączników. Poza drewnem czterostronnie obżynanym stosuje się także drewno strugane czterostronnie ze sfazowanymi krawędziami. Ta technologia jest jednak znacznie rzadziej stosowana od poprzedniej. Najczęściej jest to drewno na dom budowany w technologii szkieletowej. Najrzadziej stosowane do budowy więźby dachowej jest drewno klejone.
Do wykonania więźby dachowej potrzebny jest trwały i odporny na uszkodzenia gatunek drewna. W naszych warunkach najlepiej sprawdzają się elementy z drewna iglastego. Poza wspomnianym drewnem sosnowym, często wybierane jest także drewno świerkowe czy jodłowe. Warto wiedzieć, że stosunkowo dobrze sprawdzają się modrzewiowe deski na dach. Jednak są one najrzadziej dostępne w składach drewna. Ze względu na twardość i trudność w obróbce na konstrukcje dachu nie są polecane gatunki takie jak dąb, jesion czy buk, a także inne drewno z drzew liściastych, które, jak w przypadku topoli czy wierzby, jest mało wytrzymałe i na dach się nie nadaje.
muszą być suche, a ich wilgotność nie powinna przekraczać 18%. Zatem kupując drewno, należy zwrócić na to baczną uwagę i przyjrzeć się w jakich warunkach jest ono przechowywane. Należy wiedzieć, że świeże nie nadaje się na konstrukcje dachu, ponieważ ma wilgotność sięgającą 60-70%, a tym samym także dwukrotnie czy nawet trzykrotnie mniejszą wytrzymałość.
Oczywiście jak wszystkie materiały budowlane, także i deski na dach powinny spełniać określone normy. Uregulowania zostały wprowadzone na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 305/2011 z dnia 19 marca 2011 r. Dotyczy ono wprowadzenia do obrotu materiałów budowlanych. Drewno konstrukcyjne musi być sklasyfikowane wytrzymałościowo sposobem wizualnym lub maszynowym odpowiednio do zasad zawartych w normie PN-EN 14081-1. W Polsce sortowanie wytrzymałościowe odbywa się metodą wizualną według normy PN-D-94021. Tarcica iglasta może mieć klasę KW, KS lub KG. Pierwsza to najlepsza klasa wyborowa, druga to klasa średnia, a trzecia to drewno gorszej jakości. Oceniane jest to, czy elementy drewniane są proste, suche, czy nie mają podłużnych spękań, rozszczepień w pobliżu sęków, wyraźnych zasinień, czy śladów pleśni.
Nie powinny mieć żadnych powyższych wad, a do składu drewna warto wybrać się z cieślą, który będzie wykonywał więźbę dachową. Do wstępnego krycia stosuje się często membranę. Poszycie dachowe chroni przed przedostawaniem się wilgoci do wewnętrznej warstwy izolacji. Tradycyjne deskowanie z papą jest częściej wybieranym rozwiązaniem, zwłaszcza tam, gdzie tworzy się poddasze użytkowe. Deskowanie chroni więźbę dachową przed uszkodzeniem i zawilgoceniem. Konstrukcja dachu może być również zabezpieczona impregnatem. Jest to konieczne gdy drewno jest sezonowane. Więcej o rodzajach impregnatów do więźby dachowej można przeczytać tutaj. W przypadku drewna czterokrotnie struganego, suszonego przemysłowo z fazowanymi krawędziami nie ma wymogu impregnacji.
Inwestorzy budowlani poszukujący drewna konstrukcyjnego do budowy dachu powinni baczną uwagę przywiązywać do jego jakości. Warto zatem wybrać skład drewna, który cieszy się renomą w branży. Do takich na pewno należy Tartak Madar, który oferuje nie tylko deski konstrukcyjne, ale również palety przemysłowe, tarcice i transport drewna. Nie trzeba zatem organizować go samodzielnie i wybrany materiał może zostać dowieziony na budowę. W tartaku można znaleźć najwyższej jakości wysuszone drewno, które charakteryzuje się odpowiednią wytrzymałością. Można dobrać je zarówno do budowy tradycyjnego dachu, jak i technologii domu szkieletowego.